zaterdag 30 april 2011

Deal Hamas- Fatah is in ieders voordeel, maar reacties Netanyahu en de VS geven weinig hoop

 Het akkoord voor de verzoening van Hamas en Fatah is nog niet eens officieel getekend - dat gebeurt volgende week in Cairo - of er is al weer een hoop om te doen. De laatste ontwikkelingen zijn, nu zaterdag, dat Ismail Haniye, de premier van Hamas, heeft gezegd dat de PLO haar erkenning van Israel maar moet intrekken, nu blijkt dat Israel een bezwaar heeft tegen de overeenkomst. 
De uitlating van Haniye was waarschijnlijk niet echt diplomatiek verstandig. Maar hij reageerde dan ook op uitspraken van de Israelische premier Benjamin Netanyahu, die woensdag direct op het nieuws van de verzoening Fatah-Hamas had gereageerd door te zeggen dat Abbas moest kiezen tussen vrede met Israel of verzoening met Hamas, omdat allebei niet zou kunnen. Donderdag deed Netanyahu het nog eens dunnetjes over, toen hij in een bijeenkomst met bezoekende leden van het Amerikaanse Congres zei, dat Amerika moet overwegen de economische steun aan de Palestijnse Autoriteit stop te zetten als een nieuwe Palestijnse regering van Fatah en Hamas niet Israel erkent en geweld afzweert. Israel zou een dergelijke  regering niet zou erkennen, zei hij. 'Israel zou geen regering ter wereld erkennen die leden van Al-Qaida bevat,' voegde hij er grimmig aan toe.
Haniye riep de PLO daarop vrijdag op om haar erkenning van Israel in te trekken als Israel er blijkbaar bezwaar tegen heeft dat de Palestijnen een akkoord sluiten over eenheid. De Israelische aanwezigheid 'op ons land is illegaal en kan niet worden erkend', zei hij. Tegelijkertijd herhaalde hij dat een een (tijdelijke) nieuwe Palestijnse regering die na de deal Fatah-Hamas wordt gevormd niet met Israel zal onderhandelen en dat Hamas niet van plan is Israel te gaan erkennen. 
Haniye en Abbas. Archieffoto uit 2007. (AP)

De VS deden vrijdag ook hun duit in het zakje door te stellen dat een nieuwe Palestijnse regering straks wel de drie criteria van het Kwartet (de VS, EU, VN, en Rusland) zal moeten voldoen, wil zij aanspraak kunnen blijven maken op Amerikaanse hulp. En die drie criteria zijn, zo spelde, Jacob Sullivan,  directeur voor Planning van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken uit, zijn: erkenning van Israel, erkenning van bestaande overeenkomsten en het afzweren van geweld. 

De eerste waarschuwingsschoten zijn daarmee dus gelost. En het is tekenend dat zowel Israel als Amerika er  niet op uit lijkt te zijn pragmatisch op te treden, maar alleen een soort 'wettische' aanpak wil te hanteren die duidelijk maakt dat het zoeken van een overeenkomst net tot hun prioriteiten behoort. Wat is namelijk het geval? Bij de PA, waar ik zoals lezers van dit blog weten, veel kritiek op heb, zijn ze niet helemáál gek. Daar is over dit punt nagedacht en de constructie die eruit is gekomen is deze: de nieuwe regering van Hamas en Fatah zal niet gaan onderhandelen met Israel (netzomin als de oude van Fayyad dat deed, trouwens). Nee,  eventuele onderhandelingen zullen - als die ooit worden hervat - worden gevoerd door de PLO, waarvan Mahmoud Abbas de president is. Op die manier verandert er eigenlijk niets ten kwade. 

Wèl verandert er veel ten goede. Namelijk dit: Abbas' prestige en 'draagvlak', om het zo maar te zeggen, worden door de deal aanmerkelijk vergroot. Na de overeenkomst spreekt hij niet alleen meer uit naam van de Westoever maar van àlle bezette Palestijns gebieden. En tegelijkertijd blijft Hamas een beetje uit de wind De beweging kan blijven bij haar pragmatische standpunt dat zij zelf Israel niet wil erkennen, maar ermee akkoord gaat dat de PLO dat wèl doet en met Israel blijft praten, en waarbij ze een eventueel akkoord zal accepteren als dit door het Palestijnse volk in een referendum wordt aanvaard.
Al met al gaat iedereen erop vooruit. Dat is ook de mening van iemand als Yossi Beilin, ooit een van de architecten van de Oslo akkoorden. 'Israel zegt vaak dat Abu Mazen niet het hele Palestijnse volk vertegenwoordigt, maar zodra er een eenheidsregering is, verliest die bewering haar geldigheid,'  zei hij. Bovendien noemde hij het positief dat Israel straks weer één adres heeft waartoe het zich kan richten. 'Als zo'n nieuwe regering akkoord gaat met een staak-het-vuren dat ook Gaza omvat, zullen we ermee moeten praten. Het geeft Israel een voordeel, want Abbas krijgt greep op Gaza. Maar wie niet van plan is het vredesproces vooruit te helpen, zal het wel als een kans zien om vooral niets te hoeven doen. Ik denk dat dàt is wat Netanyahu zal gaan doen.'
Shlomo Ben Ami, die minister van buitenlandse zaken onder Ehud Barak is geweest, zei hetzelfde in iets moeilijker bewoordingen. 'Het is zowel prachtig nieuws voor iedereen die echt vrede wil, als een schitterend  excuus om te kunnen zeggen dat Abu Mazen een pact met terreur heeft gesloten, zoals we Netanyahu nu horen doen, ' aldus Ben Ami


Een toevoeging nog - waarop ik kwam via het blog Mondoweiss en het blog van Anja Meulenbelt. Beiden wezen erop dat iedereen het steeds heeft over de eisen die gesteld moeten worden aan Hamas: 1) erkenning van Israel, 2) het erkennen van tot nu toe gesloten akkoorden en 3) het afzweren van geweld.  Maar als we in plaats van het Handvest van Hamas nu eens het Handvest - pardon het Platform - van Likud erbij pakken, wat zien we dan? Wel, dan zien we dat deze partij van de huidige Israelische premier Netanyahu op alle drie deze  punten minstens zo slecht, nee, veel slechter scoort dan Hamas. Aangaande punt 1) erkenning zegt Likud niet dat zij een Palestijnse staat niet erkent, nee, ze wijst die gewoon volledig van de hand. The Government of Israel flatly rejects the establishment of a Palestinian Arab state west of the Jordan river.  In plat daarvan kunnen de Palestijnen van Likud autonomie krijgen, wat dat dan ook moge betekenen.
Aangaande punt 2) het naleven van eerder gesloten akkoorden (waarvan Hamas heeft gezegd dat zij bereid is die te 'respecteren')  gaat Likud met kracht tegen de bepalingen van Oslo, The Roadmap en andere afspraken in door de nederzettingen te verdedigen. The Jewish communities in Judea, Samaria and Gaza are the realization of Zionist values. Settlement of the land is a clear expression of the unassailable right of the Jewish people to the Land of Israel and constitutes an important asset in the defense of the vital interests of the State of Israel. The Likud will continue to strengthen and develop these communities and will prevent their uprooting. 
We kunnen daar nog aan toevoegen dat Likud zich uiteraard ook met volle kracht verzet tegen een deling van Jeruzalem. En over het derde punt 3) geweld... Tja, misschien kunnen we wat dat betreft volstaan met een verwijzing naar krijgsverrichtingen in een recent verleden? En de dagelijkse praktijk in en rond Gaza?
En deze laatste toevoeging over de programma's van beide bewegingen Hamas en Likud is wat mij betreft geen loze exercitie. Het wordt, denk ik, de hoogste tijd dat we met rationele maatstaven - los van alle emotionele waarderingen en banden - gaan kijken naar wie van de partijen en nu eigenlijk echt zijn best doet om te komen tot een akkoord. En vooral ook wie niet.

'Mathilde Redmatn', de humanitaire crisis in Gaza en de blijdschap van de hasbara-klanten

 Ik werd er - door blogger Jominee (ds Johan van den Berg) op geattendeerd dat er iets raars aan de hand is met de recente verklaring van een functionaris van het Internationale Rode Kruis (ICRC) dat er in Gaza geen humanitaire crisis heerst. Een zekere Mathilde Redmatn zou volgens diverse media als de Jerusalem Post en Haaretz maar ook CNN, verklaard hebben: 
"There is no humanitarian crisis in Gaza," she explains. "If you go to the supermarket, there are products. There are restaurants and a nice beach.  The problem is mainly in maintenance of infrastructure and in access to goods, concrete for example. Israel has the legitimate right to protect the civilan population, this right should be balanced with the rights of 1.5 million people living in the Gaza Strip. Despite the easing of the closure and the partial lifting of export bans in the wake of the flotilla incident, continued restrictions on the movement of people and difficulties in importing building materials hampered sustainable economic recovery and dashed any hope of leading a normal and dignified life".
 Ik had er niet zoveel aandacht aan besteed. Er is namelijk inderdaad geen humanitaire crisis in Gaza. E is geen hongersnood, er zijn geen epidemieën. Maar Gaza verkeert wel al heel lang op de rand van een crisis. En dat is geen nieuws, want al sinds 2006 weten we dat Israel Gaza na de overwinning van Hamas welbewust op een hongerdiëet heeft gezet in de hoop dat de bevolking dan hun gekozen leiders de rug zouden toekeren. Dov Weisglass, raadgever van de toenmalige premier Ehud Olmert , zei het in 2006 zo. “The idea is to put the Palestinians on a diet, but not to make them die of hunger.”  Via Wikileaks werd dat in januari allemaal nog eens bevestigd: 
  “As part of their overall embargo plan against Gaza, Israeli officials have confirmed to (US embassy economic officers) on multiple occasions that they intend to keep the Gazan economy on the brink of collapse without quite pushing it over the edge,” one of the cables read.  Another said that Israel intended to get Gaza’s economy “functioning at the lowest level possible consistent with avoiding a humanitarian crisis.”

Maar wat wel raar was van Redmatn's uitlating was de bewoordingen waarin zij werden gedaan. 'Als je naar de supermarkt gaat zijn daar dingen te koop, er zijn restaurants en er is een mooi strand.'  Dat komt verschrikkelijk overeen met de hasbara-kul die regelmatig over Gaza wordt uitgestort - en die ik ook in de reacties op stukken hier op dit blog steeds tegenkom - waarin de enclave wordt afgeschilderd als een soort vakantie-oord waar je behalve de fijne stranden, ook nog een welgevulde supermarkt en een Olympisch zwembad aantreft. Kortom waar de mensen het best goed hebben. Dat spoort toch niet helemaal met de noodkreten die het ICRC regelmatig heeft laten horen over de situatie in Gaza, zoals die van het hoofd operaties in het Midden-Oosten van de organisatie, Béatrice Mégevand-Roggo, nog in juni 2010:  The closure is having a devastating impact on the 1.5 million people living in Gaza. That is why we are urging Israel to put an end to this closure and call upon all those who have an influence on the situation, including Hamas, to do their utmost to help Gaza's civilian population. Israel's right to deal with its legitimate security concerns must be balanced against the Palestinians'right to live normal, dignified lives. "
Het spoort ook helemaal niet met de werkelijkheid van 700.000 mensen (de helft van de bevolking) die afhankelijk is van voedselprogramma's van de VN-organisatie UNRWA, van 40% van de bevolking die werkloos is, van 90% van de vissers in Gaza die ongeveer tot de bedelstaf zijn vervallen omdat ze alleen maar in een zone van drie mijl breed mogen vissen, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.


Maar waarom dan toch die uitlatingen van Mathilde Redmatn waarin wordt gedaan alsof één supermarkt en wat restaurants (wie hebben genoeg geld om daar te kunnen eten?) op een bevolking van 1,5 miljoen mensen zouden betekenen dat het allemaal best meevalt, daar in Gaza? Om te beginnen - en dat had ik natuurlijk moeten nagaan - werden haar uitlatingen gedaan op de site van de woordvoerders van het Israelische leger. Dat is een vrij zonderlinge plaats voor een functionaris van het Internationale Rode Kruis, dat altijd totale neutraliteit nastreeft, om een interview aan te geven. Dat om te beginnen. Het tweede rare aan het verhaal is dat er helemaal geen Mathilde Redmatn bestaat, althans niemand van die naam werkt bij het Rode Kruis.
Navraag leerde - zie de site Mondoweiss - dat er wel een Mathilde de Riedmatn bij het Rode Kruis werkt en inderdaad in Gaza is gestationeerd. Niemand van de mensen die het bericht van de Israelische legerwoordvoerders overnam, had kennelijk de moeite genomen om het verhaal bij het Rode Kruis te checken, anders was deze vertaalfout (want dat is het waarschijnlijk, vermoedelijk een foute transcriptie vanuit het Hebreeuws) wel ontdekt.

Maar er was nog meer, het wordt nog gekker. Tim Haughton, de man die het verhaal op de Mondoweiss site bracht, trok de uitlatingen wel na bij het ICRC en wat gebeurde: hij kreeg geen enkele reactie. Geen bevestiging, geen ontkenning, geen nuancering. Waaruit we gevoeglijk wel mogen concluderen dat het ICRC met de uitlatingen van Redmatn/De Riedmatn in haar maag zit. Op de Mondoweiss site wordt verondersteld dat De Riedmatn mogelijk off the record met de IDF-woordvoerders heeft gesproken - die het vervolgens tegen de regels in deze vorm hebben gepubliceerd - en dat het ICRC nu bang is dat er gezeur ontstaat al ze een rectificatie vraagt. Dan wel dat het ICRC hoe dan ook niet teveel de aandacht op deze uitspraken wil vestigen.
Hetgeen niet wegneemt dat de hasbara-community dolblij is met wat Redmatn/De Riedmatn heeft/zou hebben gezegd. Lees maar wat Isser (waarom schrijven die rechtse hasbara roeptoeters toch altijd onder een schuilnaam) ervan maakte op de site De Dagelijkse Standaard:
Iedereen met gezond verstand wist het al, maar het is nu officieel bevestigd door het Rode Kruis, er is geen humanitaire crisis in Gaza. Is er ook nooit geweest, wat de MSM, linkse politici, linkse activisten, of Amstelveense en SP haatoma's u ook willen doen geloven. Helaas voor de haters, er was geen humanitaire crisis en er niet die komt ook niet,
Mathilde Redmatn van het Rode Kruis zegt dat de situatie voor de mensen in Gaza lastig is net als de mensen die dagelijks door raketvuur wordt bestookt, een schending van het internationale recht.
De supermarkten zijn gevuld, er zijn restaurants en men kan gewoon naar de stranden. De restrictie zit hem in onderhoud van infrastructuur. Israël laat geen cement toe en andere bouwmaterialen. Dat stagneert de economische groei aldus Redmatn.
Dat Israël geen cement en bouwmaterialen toelaat is haar goed recht. De terreurbeweging Hamas gebruikt om bunkers mee te bouwen en andere bouwmaterialen worden onder meer ingezet als onderdelen voor raketten. Het is zo simpel. Hamas hoeft alleen het hoofdstuk uit haar manifest te schrappen waarin de vernietiging van de Joods Staat wordt gepropageerd en de oorlogsmisdaden stoppen en Gilad Shalit vrij te laten. Normale gang van zaken wanneer je streeft naar normalisatie van de betrekkingen.
  En dat dan onder de kop 'Haatflotilla overbodig er is geen humanitaire crisis in Gaza'. 'Het is zo simpel,' schrijft Isser. Inderdaad, heel simpel. Een beetje tè simpel, denk ik toch wel.

PS. Buuvrouw Anja Meulenbelt heeft hetzelfde onderwerp opgepakt als ik. Bij haar ook nog wat leuke foto's over de veronderstelde overvloed in Gaza. Taart, nota bene, taart!  Jammer dat je dat niet geweten hebt,  Isser!

vrijdag 29 april 2011

Egypte zal grens met Gaza bij Rafah in een week tot 10 dagen openen

Egypte gaat de grens met Gaza in Rafah openstellen. Dat heeft de Egyptische minister van buitenlandse zaken, Nabil al-Arabi, gezegd in een interview met Al-Jazeera. Hij zei dat dit werd gedaan om een einde te maken aan het lijden van het Palestijnse volk. Er worden op dit moment voorbereidingen getroffen, zei hij. De grens zal binnen een week tot tien dagen daadwerkelijk open gaan, waarmee een einde komt aan de periode waarin Egypte onder Mubarak met Israel samenspande om de Palestijnen in Gaza te onderwerpen aan een blokkade. 
Nabil al-Arabi
Egyptische veiligheidskringen maakten intussen in Cairo bekend dat binnenkort ook een team van experts naar Gaza zal vertrekken om behulpzaam te zijn bij de verzoening van Fatah en Hamas. Het zal een team zijn van experts uit verschillend eenheden van het Egyptische leger en hun taak zal zijn om de versmelting mogelijk te maken van de verschillende veiligheidstroepen van Hamas in Gaza en de Palestijnse Autoriteit op de Westoever. Het integreren van die troepen is een van de belangrijke pijlers van het verzoeningsakkoord dat Hamas en  Fatah deze week na Egyptische bemiddleing in Cairo hebben getekend. Een team van de Egyptische inlichtingendienst zou toezicht houden op het versmeltingsproces, aldus de bronnen.  

donderdag 28 april 2011

Chamas, Chesbollah, Turkse ´terroristen´ en een ´legale´ blokkade

Onweerstaanbaar werd ik herinnerd aan die keer, jaren geleden alweer, dat ik naast mijn intussen overleden NRC-collega Michael Stein zat bij een persconferentie in Algerije van de intussen ok al niet meer onder ons verkerende George Habash, de leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina.  Mijn collega Michael wilde wat vragen en riep om de aandacht te trekken: ´Mister Chabash, mister Chabash!´
Onmiddellijk zag ik tientallen vijandige blikken op Michael gericht, die zich met deze uitspraak kenbaar maakte als een zionist, misschien zelfs wel een Israeli. Ik moest hem een fikse trap onder de tafel geven en hem in het oor fluisteren: ´Michael, het is Habash, Chabash is de Israelische uitspraak,´ zodat hij zich  haastig kon corrigeren.
Het debat van donderdagmorgen in de Tweede Kamer over de komende ´Freedom Flotilla 2´ en de mogelijke deelname van Nederlandse organisaties daarin leverde een soortgelijke ervaring op. Uri Rosenthal had het consequent over Chamas en Chesbollah waar hij Hamas en Hezbollah bedoelde, daarmee te kennen gevend dat we een zionistische minister van buitenlandse zaken hebben, zoniet zelfs een Israelische.
Het was niet het enige dat opviel aan dit debat. Het belangrijkste was toch dat de Nederlandse regering, c.q. Rosenthal, kennelijk vindt dat de blokkade die Israel ten aanzien van Gaza in stand houdt legaal is. En het tweede dat belangrijk was, was dat geen van de Kamerleden dit standpunt aanviel, iets wat me zeer teleurstelde in PvdA, GroenLinks en de SP.
Ik vind dit onbegrijpelijk. Ik ben weliswaar geen jurist, laat staan deskundige op het gebied van het zeerecht, maar ten tijde van de Israelische overval op de Freedom Flotilla 1, op 31 mei 2010, bleek duidelijk dat er onder de geleerden verschil van mening is. Volgens het zogenoemde San Remo Manual is een zee-blokkade legaal in het geval van een Internationaal Gewapend Conflict (International Armed Conflict, IAC). Maar dat vereist dat het gaat om een conflict tussen staten - en Gaza is geen staat. Buiten dat is er alleen een mogelijkheid van een blokkade als sprake is van een bezetting, ook in dat geval zou sprake kunnen zijn van een IAC,  -  maar Israel ontkent dat het Gaza bezet houdt. Het wil dat niet erkennen omdat het dan namelijk gebonden zou zijn aan de bepalingen van de Vierde Conventie van Genève, en die geven weer aan dat wapens mogen worden tegengehouden, maar dat alle overige goederen ten behoeve doorgelaten moeten worden. Het tegenhouden van luxegoederen, voedingswaren, onderdelen, bouwmaterialen en noem maar op, zoals Israel nu doet,  is onder de Geneefse Conventie absoluut ontoelaatbaar. Kortom, het minste wat we ervan kunnen zeggen is dat de legale status van de blokkade open voor discussie en aanvechtbaar is.  

Waarschijnlijker is echter dat hij gewoon onwettig is. Ik voor mij houd me het liefst aan wat ik gisteren al aanhaalde: de conclusie van de Israelische mensenrechtenorganisatie Gisha uit 2007, die vaststelde dat de situatie in Gaza dusdanig door Israel wordt beheerst - door de controle van alle grenzen, het lucht- en zeeruim en de inzet van militaire technologie als onbemande vliegtuigjes die van een afstand monitoren - dat wel degelijk kan worden gesproken van een bezetting, of op zijn minst van een gedeeltelijke bezetting. En volgens Gisha moet hieruit worden afgeleid dat Israel dus ook de verplichting heeft om te zorgen dat alle goederen waar de bevolking behoefte aan heeft in overeenstemming met de Vierde Geneefse Conventie worden doorgelaten. Israel doet dat echter niet, en in die zin is dus de blokkade volgens Gisha zonder meer illegaal.

Uiteraard is dat niet het standpunt van Rosenthal. Maar dat geen Harry van Bommel of Mariko Peters ermee komt is teleurstellend op zijn minst. Wat nog veel erger is, is de onvervalst rechtse atmosfeer die uit zo´n Kamerdebat spreekt. Rechtse partijen als ChristenUnie, SGP, CDA. PVV en ook niet te vergeten de VVD praten bij voortduring over  ´de terreurorganisatie Hamas´ en buitelen over elkaar heen om te wijzen op het ´provocerende´, zoniet ´illegale´ karakter van een eventuele deelname van Nederlands organisaties aan de Freedom Flotilla 2. En bij dat gepraat over het illegale en/of provocerende karakter van de onderneming blijkt de onkunde, om niet te zeggen het onbenul van veel Kamerleden zoals Voordewind, Ormel, Van der Staaij en Ten Broeke. Zij komen namelijk steeds aan met het oude verhaaltje dat de IHH, de Turkse mensenrechtenorganisatie die de Feedom Flotilla 1 op touw zette en die bij de organisatie van Flotilla 2 weer van de partij is, een ´terroristische´ organisatie zou zijn. Dat werd indertijd gesteld door  Israel, waarbij dan werd verwezen naar een of ander obscuur Deens rapport, maar dat verder door geen enkel feit werd gestaafd. Wel werd er dan weer gewezen naar het feit dat Duitsland de Duitse IHH heeft verboden, omdat die gelden overmaakte naar Hamas. Dat is namelijk volgens de EU-richtlijnen verboden, omdat Hamas een terreurorganisatie zou zijn. Maar wat daarbij dan even over het hoofd werd gezien, was dat er géén banden bestaan tussen de Duitse IHH en de Turkse. 
Dat verhinderde veel Kamerleden echter niet om dat verhaal van intussen een jaar oud, weer op te rakelen, nu er klaarblijkelijk - net een paar dagen geleden - in Nederland beslag is gelegd op de tegoeden van IHH Nederland omdat het geld naar IHH Duitsland zou hebben overgemaakt. Ook IHH Nederland staat los van IHH Turkije, iets wat Rosenthal overigens heel terloops even aanstipte. Maar Rosenthal deed dat zozeer in een bijzin dat het leek of hij wilde dat niemand het zou horen, wat misschien ook wel zo was. En sommige verhalen willen, omdat ze van pas komen, ook gewoon niet dood.
Verder lijkt het ook het door MEMRI en rechtse bloggers verspreide nieuws dat Bülent Yildirim, het hoofd van IHH Turkije, kort geleden in een rede heeft gezegd dat ´de hele wereld is geïnfecteerd door het virus van het zionisme´, hard aangekomen te zijn bij de rechtse partijen, evenals het feit dat hij had gesproken over de Aqsa moskee in Jeruzalem als zijnde ´bezet´. Geen vriendelijke woorden inderdaad, maar vanuit Yilderim´s standpunt bezien eigenlijk niet helemaal onbegrijpelijk. En in iedere geval niet echt een bewijs dat hij een terrorist zou zijn. 
Ten Broeke
Het bontst maakte overigens Ten Broeke van de VVD het die tot twee keer toe reclame maakte voor een film van het BBC-programma Panorama over de bestorming van de Mavi Marmara, verleden jaar op 31 mei. Ten Broeke had geen duidelijker voorbeeld kunnen geven van zijn slecht geïnformeerd zijn en vooringenomenheid. Deze film, van Jane Corbin, is deels gemaakt met van de schepelingen aan boord van de Mavi Marmara afgepakt materiaal dat Corbin kennelijk van de Israeli´s heeft gekregen. Dat op zich is al een teken dat Corbin´s film bevooroordeeld moet zijn en dus niet kan deugen. Hij is dan ook door veel mensen afgekraakt, onder meer (hier) door mij. Maar Corbin maakt niet alleen gebruik van gestolen materiaal. Het is nog erger, zij gebruikt tapes die zogenaamd de conversatie weergeven die de Israelische marine had met de bemanning van de Mavi Marmara. Daarop uitten de Turken kreten als ´Remember 9/11, guys´ en  ´Go back to Auschwitz´. Behoorlijk dreigend en misschien zelfs wel antisemitisch, ware het niet dat de tapes door de Israeli´s waren vervalst, zoals onder meer door bloggers uitgebreid was gedemonstreerd.
 Ten Broeke had dat kunnen en eigenlijk ook moeten weten - zoals ook Corbin dat vermoedelijk best wist voor zij besloot de tapes toch maar wel in haar film te gebruiken. Het geeft het niveau weer van de Nederlandse Tweede Kamer dat dit staaltje onbenul (of  was het arrogantie?) van deze VVD-er kan passeren zonder dat het door wie dan ook wordt afgestraft. Ik vond het een ontluisterende ervaring. Van Bommel (SP) die zich aan de veilige kant opstelt, Mariko Peters (GroenLinks) die met veel zinloos misbaar niet veel verder gaat dan vragen aan de minister of hij toch niets een tegen Israel kan zeggen dat ze meer moeten doorlaten, en een onervaren dame van de PvdA die het redelijk deed, maar niet doorpakte.

Fatah en Hamas bereiken akkoord over hereniging

 
Moussa Abu Marzouq, vice-voorzitter van het politbureau van Hamas (links) en Azzam al-Ahmed, leider van de fractie van Fatah in het Palestijnse parlement, schudden elkaar de hand tijdens hun  persconferentie in Cairo. 

 De twee Palestijnse organisaties, Fatah dat de baas is op de Westoever en Hamas dat de Gaza-strook beheerst, zijn het eens geworden over een akkoord dat de hereniging van de twee rivalen moet inluiden. De deal werd beklonken na voorwerk van de Egyptische geheime dienst, zo werd woensdag bekend gemaakt op een persconferentie in Cairo. Het was de bekroning van maanden van vruchteloos onderhandelen. Kringen uit de omgeving van de onderhandelaars lieten doorschemeren dat de regime-wisseling in Egypte een gunstige invloed heeft gehad.
 Onder het akkoord zal Mahmoud Abbas, de Palestijnse president voorlopig aanblijven, maar de regeringen van Salam Fayyad op de Westoever en Ismail Haniyeh in Gaza zullen plaatsmaken voor één nieuwe regering van niet-partijgebonden technocraten. Die nieuwe regering zal nieuwe presidents- en algemene verkiezingen voorbereiden die in acht maanden gehouden zullen moeten worden.  
Een heet hangijzer is nog de integratie van de veiligheidstroepen van beide organisaties. Die zal nog zijn beslag moeten krijgen. De troepen op de Westoever die(mede) door Israel zijn gerecruteerd en door de Jordaniërs en Amerikanen zijn opgeleid, zijn er vooral op getraind Hamas-aanhangers op te pakken. Hoe die moeten samengaan met de veiligheidsmensen van Hamas die veel Fatah aanhangers in de cel hebben gezet, is nog niet helemaal duidelijk.
 De verwijdering tussen Hamas en Fatah dateert van 2006 toen de Palestijnse verkiezingen die dat jaar voor het laatst werden gehouden, een klinkende overwinning opleverde voor Hamas. Met veel moeite werd toen in 2007 een eenheidsregering geformeerd, op basis van een akkoord dat was gesloten in Mekka  Israel en de westerse landen, met name het Kwartet (de VS, de VN, de EU en Rusland) weigerden echter met deze regering zaken te doen, zolang Hamas niet Israel had erkend. Israel zette zelfs een belangrijk deel van de gekozen Hamas-parlementariërs in de cel.  Een definitieve splitsing tussen Hamas en Fatah kwam enkele maanden later toen Hamas een door de VS georkestreerde coup-poging van Fatah verijdelde om Gaza  
te veroveren. Sinds die tijd werden de twee gebieden door geschieden regeringen bestuurd. 
Het nu gesloten akkoord is tot stand gekomen tegen de achtergrond van een totaal vastgelopen vredesproces tussen Israel en de PA. Het zal, als het stand houdt, het mogelijk maken dat Hamas en Fatah samen een nieuwe strategie uitstippelen om te komen tot een onafhankelijke Palestijnse staat. Wat het akkoord voor gevolgen zal hebben voor de plannen van Abbas en Fayyad om in de herfst de Verenigde Naties te vragen om erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat, zal nog moeten blijken. 
De overeenstemming in Cairo is niet bepaald met instemming begroet door Israel. Premier Netanyahu liet onmiddellijk weten dat de Palestijnse Autoriteit moeten kiezen tussen vrede met Israel of vrede met Hamas, ´er geen ruimte is voor vrede met allebei´. Ook zei Netanyahu dat het akkoord de zwakte van de  Palestijnse Autoriteit blootlegt en de vraag doet rijzen wanneer Hamas de Westoever gaat overnemen, zoals het Gaza heeft overgenomen.´ 
De woordvoerder van Abbas,  Nabil Abu Rudaineh, had echter een antwoord klaar voor Netanyahu. Hij zei dat Netanyahu moet kiezen tussen ´een rechtvaardige vrede met het herenigde Palestijnse volk of  de nederzettingen´.
Ook de VS lieten blijken dat ze niet blij zijn met de nieuwe ontwikkeling. Tommy Vietor, de woordvoerder van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad, zei dat de VS staan achter Palestijnse verzoening als dat de vrede dient. Volgens hem is dat hier niet het geval omdat Hamas een terroristische organisatie zou zijn die het gemunt heeft op burgers. ´Om een constructieve vredesrol te spelen moet een Palestijnse regering geweld afzweren, eerder gesloten overeenkomsten respecteren en Israels bestaansrecht erkennen,´ zei Vietor.  
Palestijnse  woordvoerders zouden hier tegenin kunnen brengen dat Hamas in een eerder stadium heeft gezegd eerder gesloten akkoorden te respecteren en bereid te zijn zich aan een vredesakkoord te houden als dat door een Palestijns referendum is goedgekeurd. Zij zouden er ook op kunnen wijzen dat van Israel nooit wordt gevraagd dat het het bestaansrecht van een Palestijnse staat erkent, geweld afzweert en toegeeft dat de nederzettingen illegaal zijn.
Een belangrijker punt werd aangestipt door Saree Makdisi, een Palestijnse hoogleraar in Los Angeles, die er in een interview met Al-Jazeera English op wees dat de deal tussen Hamas en Fatah alleen gaat over de Palestijnse  minderheid die in de bezette gebieden woont. Volgens hem is het hoog tijd dat de Palestijnen elders, in de Palestijns diaspora, ook (weer) betrokken raken bij de gebeurtenissen.    

woensdag 27 april 2011

Sanctioneert Rosenthal nu de blokkade van Gaza??


Minister Uri Rosenthal van buitenlandse zaken is naar buiten gekomen met een standpunt dat de nodige vraagtekens doet rijzen over het regeringsstandpunt inzake de blokkade van Gaza.
De Tweede Kamer houdt  donderdag op aanvraag van Joël Voordewind (CU) een spoeddebat over de deelname van Nederlandse organisaties aan de ´Freedom Flotilla 2´. Die Flotilla wil eind mei, een jaar na de Freedom Flotilla 1 die door Israel werd gestopt waarbij negen mensen werden gedood, met een groot aantal boten richting Gaza afvaren om de blokkade te breken en hulpgoederen af te leveren. Nederlandse organisaties die deelnemen zijn onder meer Stop de Bezetting, Stichting Palestina, het Nederlandse Palestina Komité en Een Ander Joods Geluid.
Rosenthal heeft deze organisaties gevraagd om niet mee te doen. Hij schreef de Kamer voorafgaand aan het debat van donderdag een brief, waarin hij namens de regering-Rutte uitlegt dat deze Flotilla 'allerminst een bijdrage (levert) aan een oplossing van het Israëlisch-Palestijns conflict', maar dat hij de deelname van Nederlandse organisatie niet kan tegenhouden. Hulpverlening aan Gaza is, volgens Rosenthal in zijn brief, het meest effectief als dat gebeurt via de reguliere grensovergangen tussen Israel en Gaza. Hij schreef dat Nederland er al jaren op aandringt die grenzen verder open te stellen.
Een merkwaardig standpunt, al was dit misschien te verwachten van deze minister. Ausgerechnet nog binnen een week na het overlijden van zijn illustere voorganger Max van der Stoel die het destijds opnam tegen het Griekse kolonelsbewind, en die het Nederlandse ijveren voor mensenrechten tot ver over de grenzen een begrip maakte, komt Rosenthal met een standpunt dat ongeveer het tegendeel inhoudt van ijveren voor de mensenrechten. Wat Rosenthal natuurlijk had móeten zeggen in zijn brief, is dat Nederland niet gekant is tegen pogingen om de Israelische regering aan het verstand te brengen dat de Israelische blokkade van Gaza in strijd is met het international recht. Immers, Israel mag dan in 2005 wel haar troepen hebben teruggetrokken uit Gaza, maar zij beheerst het gebied nog wel in alle opzichten. En die overheersing staat, zoals een studie van de menserechtenorganisatie Gisha vaststelt, (op zijn minst ten dele) gelijk aan een bezetting. Wat weer betekent dat de bezettende mogendheid - Israel dus - onder het internationaal recht de verplichting heeft goed voor de noden van de bevolking te zorgen. (Pikant punt: de Gisha-studie kwam destijds, in 2007, met onder meer steun van de Nederlandse regering tot stand).
Door te stellen dat de Flotilla ´allerminst´´ een bijdrage zal leveren aan de oplossing van het Israelisch-Palestijnse conflict wekt Rosenthal ´op zijn minst´ de indruk dat hij niet tegen de Israelische blokkade is. Een indruk die nog wordt versterkt doordat hij de deelnemende Nederlandse organisaties niet aanraadt om bij voorbeeld via bemiddeling van zijn eigen ministerie in gesprek te gaan met Israel om hun ongenoegen over de blokkade duidelijk te maken en een garantie te bedingen dat de goederen op een andere manier in Gaza worden bezorgd. - Of zoiets.
Nee niet deze minister, die eerder, onder meer in een radio interview al duidelijk maakte dat hij niet veel opheeft met het opkomen opkomen voor de mensenrechten en dat maar ´gratuit´ vindt. Rosenthal is behalve dat ook nog eens pro-Israel zoals voor hem nog geen Nederlandse minister ooit is geweest - wat blijkbaar inhoudt dat hij kritisch kijken naar de gedragingen van deze meest rechtse Israelische regering uit de geschiedenis niet tot zijn taakomschrijving vindt te behoren  Vandaar waarschijnlijk ook dat hij zich ´ontzet´ toonde toen in maart in Jeruzalem een bom afging bij een bushalte waardoor één persoon wordt gedood en zei dat ´voor een dergelijke afschuwelijke daad van terroristisch geweld tegen burgers geen enkele rechtvaardiging mogelijk is´, terwijl hij zijn mond hield toen nauwelijks een maand later Israel lukraak in Gaza bombardementsacties uitvoerde  waarbij 20 mensen werden gedood en tientallen gewond raakten.


Als ik Kamerlid was zou ik het dus wel weten in dat spoeddebat, donderdag. Ik zou Rosenthal vragen sinds wanneer de Nederlandse regering de blokkade van Gaza is gaan steunen, of  hoe het toch komt dat die indruk nu zo sterk wordt gewekt. En waarom hij niet bij de Israelische regering stappen overweegt en wel aan de deelnemers aan de Flotilla 2 vraagt om van hun voornemen af te zien. Terwijl de Israelische regering toch opereert in strijd met de internationale wetten (de Conventie van Den Haag en de Vierde Geneefse Conventie), en de blokkadebrekers geheel opereren conform de wet.
Enfin, ik ben benieuwd, Harry van Bommel en Martijn van Dam.

zondag 24 april 2011

Israelische jongeren maken amok nadat Israeli bij Palestijns chekpoint is gedood

Israelische politie in de buurt van De Tombe van Josef

Tientallen gemnaskerde Israelische jongeren zijn zondag het dorpje Huwara in het noorden van de Westoever binnengedrongen, hebben er Palestijnen met stenen bekogeld, een auto en een huis in brand gestoken en een kind verwond, voor zij door Israelische troepen werden verdreven. De overval op het dorp volgde op een incident waarbij een Israeli werd gedood en drie gewond raakten. Dat gebeurde toen drie Israelische auto's zondag - zonder dat tevoren contact was opgenomen met de Palestijnse autoriteiten - een bezoek wilden brengen aan Josef's tombe, de plek in de buurt van Nablus waar volgens de overlevering de bijbelse Josef begraven zou zijn.
Toen de auto's door een Palestijns checkpoint wilden breken, zo meldt Haaretz, opende een Palestijnse politieman het vuur. Een 25-jarige Israeli, het neefje van minister Limor Livnat van Cultuur en zoon van inwoners van de nederzetting Elon Moreh, werd gedood. Drie andere Israeli´s raakten gewond.
Minister van defensie Ehud Barak noemde het incident ´moord´. Minister Livnat sprak eveneens van moord door een ´terrorist die zich als politieagent had vermomd´ op de onschuldig zoon van haar broer, alleen maar omdat hij had willen bidden in Josefs tombe.
Israel en de Palestijnse Autoriteit hebben de toedracht in onderzoek.

Von der Dunk houdt Arondéus-lezing nu als hagepreek


De Willem Arondéus Lezing, die dit jaar gegeven zou worden door Thomas von der Dunk, is afgelast onder druk van de PVV. Hierdoor is de Arondéus Lezing, die vijf jaar geleden juist in het leven was geroepen om het vrije woord te eren, bezoedeld. Dit mag en kan niet gebeuren in een vrij land als Nederland.
Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting organiseert daarom een alternatieve Arondéus Lezing op woensdag 27 april om 20.00 uur. Als het niet meer ín het provinciehuis kan, dan wel daarbuiten, in de traditie van de hagenpreken. Ook toen lieten Nederlanders zich niet de mond snoeren.

Door de Arondéus Lezing af te lasten willen CDA en VVD het vrije woord de mond snoeren en het debat uit de weg gaan. Juist de Arondéus Lezing is bedoeld om relevante maatschappelijke thema's op basis van een scherpe analyse te benoemen. Ook vorig jaar kwam de PVV in de toen gehouden Arondéus Lezing als populistische partij aan de orde. Maar sinds de PVV in maart zes zetels heeft behaald in de Provinciale Staten van Noord-Holland, is een kritisch woord over de partij door een burger ineens onacceptabel. CDA en VVD gaan hiervoor kennelijk door de knieën, uit angst voor de reactie van hun landelijke gedoogpartner.

Dit besluit is genomen zonder overleg met de overige drie leden van de werkgroep die de Arondéus lezing organiseert, Klaas Breunissen (GroenLinks), Klaas Gunster (SP) en Maud Knook (PvdA). Zij stellen dat de voordracht van Thomas von der Dunk prima past in het bedoelde karakter van de Arondéus Lezing. Het afschaffen van de lezing is volgens de drie werkgroepleden 'een aanslag op een open en stimulerende debatcultuur’ die thuishoort in het hart van de democratie.

Thomas von der Dunk zal zijn hagenpreek houden in de Haarlemmerhout, recht tegenover het provinciehuis. Ook komen Maud Knook (PvdA), Klaas Breunissen (GroenLinks) en Klaas Gunster (SP) aan het woord, evenals Cornelis Mooij (voorzitter Mondiaal Centrum Haarlem en oud-gedeputeerde (VVD) van de Staten van Noord-Holland) spreken. 

woensdag 20 april 2011

Twee verdachten van moord op Arrigoni gedood, een derde gepakt

Links Omari, rechts Breizat
Een operatie om de mannen te arresteren die verantwoordelijk waren voor de ontvoering en het vermoorden van de Italiaanse activist van de 'International Solidarity Movement', Vittorio Arrigoni, is dinsdag geëindigd met de dood van twee verdachten,  terwijl een derde gewond raakte. Ook drie politiemannen van Hamas werde gewond, van wie twee licht.
Woordvoerder Ihab Al-Ghussein van het ministerie van binnenlandse zaken van Hamas zei op een persconferentie dat de mannen waren ontdekt in een huis in Nusseirat in Gaza-stad. Het huis werd onmsingeld en er volgde een kort vuurgevecht. Vervolgens werd zes uur vrucheloos onderhandeld. Daarna werd besloten het huis binnen te gaan. Een van de verdachten,  Abdul-Rahman Al-Breizat, merkte politiemannen op die via het dak wilden binnengaan en wierp een handgranaat waarbij drie man gewond raakten. Daarna gooide hij een handgranaat naar zijn kameraden  Bilal Al-Omari and Mahmoud Al-Salfiti, alvorens zichzelf dood te schieten. Omari werd door de handgranaat gedood, Salfiti raakte gewond en werd gearresteerd. Drie andere mannen, onder wie de eigenaar van het huis, waren al eerder aangehouden.
Over de achtergrond van de moord bestaat nog onduidelijkheid. Eerder was gemeld dat de moordenaars behoorden tot een salafistische groep, nu meldt Hamas dat nog wordt uitgezocht tot welke groep de mannen behoorden. Breizat is Jordaniër en is een jaar geleden Gaza binnen gekomen. Niet zoals aanvankelijk werd gedacht met een van de hulpkonvooien, maar op eigen kracht.

dinsdag 19 april 2011

Dansen op het lijk van Vittorio







De gestaalde pro-Israel kaders hebben meerdere gemeenschappelijke thema's. Eén ervan is dat mensen die opkomen voor de Palestijnen, dat niet doen omdat ze met die Palestijnen begaan zijn, maar omdat ze Israel haten. Soms leidt dat tot buitengewoon onsmakelijke waarnemingen. Vandaag in aflevering III van  de serie bla-bla-hasbara op dit blog, het volgende citaat van een Israel-fan die zich  'Elder of Zion' noemt. Het gaat over de in Gaza vermoorde Vittorio Arrigoni:
So what is on his arm?
Since Arrigoni is being called a humanitarian and peace activist, one can imagine it says something like "No more war" or "Peace forever" or maybe "Mom" or "I love puppies."
However, this modern martyr who was killed by the very people he loved and supported chose a different message to permanently ink on his arm.
It says "Moqowama." That means "resistance."
The very same word that Palestinian Arab terrorists use to describe suicide bombings, rocket attacks against civilians and everything else they do to target innocent Israelis.
That fact that he chose that word, from all the words in the world, to decorate his body says everything you need to know about how peaceful and humanitarian he was.
Ja. En dat zelfde woord Muqawwama wordt ook gebruikt voor vreedzaam verzet. Wijlen Gandhi pleegde dat. Het wordt ook gepraktiseerd op de Westoever in plaatsen als Bil'in. Dan heet het muqawwama silmiyya. Trouwens welk woord gebruikt het Arabisch ook weer voor het verzet tegen de nazi's in de Tweede Wereldoorlog (waaraan Vittrorio's grootvader deelnam)... ..?

Dat verhindert de Elder of Zion niet om zijn buitengewoon rake opmerkingen te plaatsen. Evenmin als het Ratna Pelle verhindert hem met instemming te citeren op het blog Israel & Palestijnen Nieuwsblog.
Ze haalt ook nog een plaatje aan dat Elder of Zion ergens van Facebook heeft geplukt of zo, en waarop Vittorio op een T-shirt staat met het opschrift 'Antizionist'. Elder of Zion weet ook daar een conclusie aan te verbinden
To be clear...he didn't deserve to die. But he doesn't deserve to be remembered as a person who cared one bit about peace or human rights, either.
He was a hater.
Ratna Pelle voegt daar nog de volgende observatie aan toe:
Dit geldt voor veel mensen die bekend staan als voorvechters van de Palestijnse zaak: ze bekritiseren alleen acties van Israel, voor geweld tegen of onderdrukking van Palestijnen door andere landen en actoren is altijd veel begrip, en, belangrijker, dit weet men ook altijd weer Israel in de schoenen te schuiven. Er zijn nauwelijks, misschien wel geen pro-Palestijnen die het echt konsekwent voor de Palestijnen opnemen, of ze nou door Israel, Libanon, Irak of hun eigen leiders worden onderdrukt en gemangeld.
Dit is natuurlijk klinkklare onzin. The Electronic Intifada, om maar iets te noemen, staat bol van de kritiek op de Palestijnse leiders. Een blog als Mondoweis is er ook niet vies van. Hier in Nederland doet Anja Meulenbelt zich bepaald niet voor als een vriendin van Hamas,  en mijn blog munt evenmin uit door overdreven liefde voor de PA of Hamas. Ik kan nog tientallen andere blogs opnoemen die zowel uiterst kritisch zijn over Israel als over de behandeling van de Palestijnen door de Arabische landen, waarvan alleen al een stuk of wat Egyptische. De hele tirade - zowel van mevrouw Pelle als van Elder of Zion - is er dan ook alleen op gericht om of kritiek op Israel te af te doen als iets dat niet is gebaseerd op de waarneming van Israels gedrag, maar is ingeven door haat.

Wie zijn de oerhaters van Israel? De Palestijnen natuurlijk. Zij zijn per definitie antizionistisch. Ze plegen er zelfs verzet tegen. Vittorio was Palestijn met de Palestijnen. Hij zit in dezelfde categorie.
Voor die haat bestaat ook een ander woord, antisemitisme. Dat is het stempel dat Israel trouwe aanhangers onmiddellijk iedereen opdrukken die het niet eens is met Israels politiek, om hun op- en aanmerkingen te neutraliseren.('Wat maakt het uit wat Israel doet, het zal  toch nooit genade vinden in de ogen van de antisemieten'). Pelle en haar vriend, Elder of Zion, gebruiken het woord niet, maar suggereren met hun gezeur over haat wel, dat wie er ook achter de Palestijnen staat, niet deugt. In het geval van Vittoria komt dat neer op dansen op een lijk. En dat is ronduit smerig.

'We weten nu al dat er geen recht gesproken zal worden in de zaak van de Itamar moorden'

 Jerry Haber (pseudoniem van een profesor in de filosofie en orthodoxe joodse studies zowel in de VS als aan de Hebrew University in Jerusalem) blogt onder de naam The Magnes Zionist. Hij heeft vaak interessante waarnemingen over de morele kanten van zaken. Zijn gedachten over de Gaza-inval waren in januari 2009 net het duwtje dat ik nodig had om zelf ook te gaan bloggen.
Dit keer schrijft Haber over de arrestatie van de twee jongens die de moorden in Itamar op vijf leden van familie Fogel zouden hebben gepleegd. Hij begint met een herinnering aan de Wildwest (Ox-Bow) films waar hij vroeger naar keek en waarin soms onschuldige mensen werden gelyncht. 'Maar soms werden ook echte schuldigen opgehangen, van wie je zeker wist dat ze dat meisje hadden verkracht. En wat was dan de moraal? Zei je dan: nou het ziet er niet zo lekker uit, maar zo deden ze dat nu toen in die periode toen de Amerikanen nog bezig waren het Wilde Westen te veroveren? Of  zeiden we: geef mij maar een behoorlijk proces en nette procedures?' 
En vervolgens     
 Lynching guilty people is unjust, but so is arresting and convicting guilty people without due process. Due process is not a luxury; due process is a right. A society that tolerates making widespread arrests on the basis of ethnicity, forcing men and women who are not suspects to give DNA samples, sowing fear in a civilian population through nighttime entries, and smashing and looting property in order to "teach them a lesson" and to snuff out suspects – all of which have been alleged by the residents of Awarta, the Palestinian village neighboring Itamar, among whom the murder suspects have been found, and none of which has been denied by the IDF – such a society is not a decent, law-abiding society. It is a Wild West society, at best.
 Haber is vraagt zich af waarom the decent folk hieronder zo stil blijven. Zelfs als we ervan overtuigd zijn dat de verdachten het ook echt gedaan hebben - wat gezien het rechtssysteem op de Westoever niet zonder meer als vaststaand hoeft te worden aangenomen, zegt hij,  – is duidelijk dat de manier waarop ze opgepakt zijn gepaard ging met massale inbreuken op een goede procesgang. En dan laten we nog buiten beschouwing de manier waarop onschuldigen collectief werden gestraft.

Would we tolerate this sort of "investigation" if it were conducted against Palestinians with Israeli citizenship within the Green Line? And if a serial killer was discovered in Tel Aviv, would we tolerate the police going to a neighborhood where the murdered was known to have lived, rounding up people with no criminal record, or with no reasonable tie to the murders, arresting them in the middle of the night, at times, and questioning them, taking from men and women DNA samples forcibly, and damaging their property – so as to apprehend murder suspects? Would we tolerate this in murder cases where settlers are suspects?
Even if the murder suspects get a fair trial – and knowing West Bank justice, the likelihood is low -- we already know that justice will not be done in the Itamar murder case.
'Zouden we dit soort onderzoek' toelaten onder Palestijnen in Israel zelf? Zouden we, als we wisten dat er een seriemoordenaar in een wijk van Tel Aviv woonde, ermee akkoord gaan dat willekeurige mensen, mannen en vrouwen, van tijd tot tijd, in het holst van de nacht van hun bed werden gelicht, waarbij hun eigendommen werden beschadigd en vervolgens werden ondervraagd en gedwongen DNA af te staan? Zouden we zoiets toestaan in gevallen waarin kolonisten van moord worden verdacht?
Zelfs als de verdachten een eerlijk proces krijgen - wat gezien de rechtsgang op de Westoever niet erg waarschijnlijk is - weten we nu al dat er geen recht gesproken gaat worden in de zaak van de Itamar-moorden.'

maandag 18 april 2011

Vanavond - maandagavond - begint Pesach, joods Pasen. Ik wens mijn joodse lezers een goed feest  toe, chag sameach

'Terreurgroep' opgerold die vruchteloos probeerde bommen te maken

Haaretz meldt dat een rechtbank in Nazareth drie Arabische inwoners van die stad in staat van beschuldiging heeft gesteld omdat ze lid zouden geweest van een 'terroristische cel'.  Het gaat om drie jongeren: Ahmed Janem, 19, Moataz Shatwe, 19 and Nur Al-Din Shahade, 18. De drie zouden van plan zijn geweest aanslagen te plegen op militairen, de politie en burgers met pijpbommen en met andere wapens, aldus de krant.
Tot zover is het bericht duidelijk, daarna wordt het schimmiger. De drie jongens zouden hun 'terreurgroep' twee jaar geleden hebben opgericht, tijdens de operatie Cast Lead van Israel in Gaza. Zij zouden vervolgens twee jaar lang heben geprobeerd pijpbommen te maken, maar omdat die niet wilden ontploffen, hadden ze dat plan laten varen. Vervolgens hadden ze pogingen gedaan aan wapens te komen, maar die hadden ze ook opgegeven omdat de wapens te duur waren.
'Ringleider' Janem, die overigens al op 22 maart werd gearresteerd (wat tot gisteren onder een gag order viel) wordt er volgens Haaretz van beschuldigd 'samengezworen te hebben bij pogingen om zich wapens te verschaffen'. Ik moet eerlijk zeggen dat het me wat wonderlijk in de oren klinkt. Je probeert pijpbommen te maken door heel veel lucifers te kopen, de koppen af te schrapen en die in een pijp te doen, die dan vervolgens niet blijkt te willen ontploffen. En je vraagt naar de prijs van, zeg, een pistool, en vindt dat te duur. Hoe strafbaar kan dat zijn? Ik ben benieuwd naar de eis. En naar de strafmaat.

Israel arresteert verdachten moord in Itamar

Israel heeft zondag bekendgemaakt dat het twee verdachten heeft gearresteerd van de moord op de vijf leden van de familie Fogel in de nederzetting Itamar op 11 maart. Het zijn twee jongens, studenten, uit het dorpje Awarta bij Itamar. Amjad Awad is 19, Hakim Awad 18. De jongens die geen familie van elkaar zijn, zouden hebben bekend. Zes andere mensen zijn eveneens aangehouden, onder meer omdat ze geholpen zouden hebben moordwapens en dergelijke te verbergen.
Het nieuws van de aanhoudingen was overigens al enkele dagen bekend, onder meer blogger Richard Silverstein in Seattle maakte er een paar dagen geleden melding van. In Israel was echter tot zondag een gag order van kracht die bekendmaking van het nieuws verbood.
Bij een jeugdcentrum werden de hard disks uit zeven pc's gesloopt
De bekendmaking komt na een maand waarin het dorp Awarta aan een ware progrom onderworpen is geweest. Verschillende malen werden uitgaansverboden uitgevaardigd, bijna alle huizen werden doorzocht waarbij ramen en deuren, ijskasten en ander keukengerei werden vernield, etenswaren over de vloer werden gegooid, en olie in drinkwater werd gedaan. Enkele honderden mannen en vrouwen van de slechts enkele duizenden mensen tellende bevolking van het dorp werden kortere of langere tijd gearresteerd en vastgehouden. Er waren diverse berichten over aangehouden verdachten die werden geslagen, en van families die lange tijd zonder eten of drinken in hun huis werden vastgehouden. Ook werd urenlang medische hulp geweigerd aan de zwangere vrouw en een zieke oude vrouw. Enkele huizen werden door de militairen gevorderd. Daar merkten de bewoners later dat vloeren als wc en beddengoed als wc papier was gebruikt.

De Shin Bet zou Hakim Awad op 5 april op het spoor zijn gekomen. Nadat hij had bekend, werd zijn partner Amjad opgepakt, die vijf dagen later bekende, volgens het bericht in Haaretz. Ook de vader van Hakim werd opgepakt, evenals twee van zijn ooms en zijn broer. Verder werd een man aangehouden die door de verdachten zou zijn benaderd om hen een wapen  te verschaffen, tezamen met een inwoner van Ramallah, waar twee M-16 geweren werden aangetroffen die de twee verdachten zouden hebben buitgemaakt toen zij in het huis van de familie Fogel en een ander, leeg huis waren binnengeslopen.
De moeder van de verdachte Hakim vertelde echter dat zij zeer ernstige redenen heeft om aan de schuld van haar zoon te twijfelen. Ze vertelde het persbureau Ma'an dat haar zoon te ziek is om een moord als op de Fogel te hebben kunnen uitvoeren. Nouf Awad zei dat haar zoon in november een operatie had ondergaan waar hij nog niet van genezen was. Hij zou geen lange afstanden kunnen lopen en ieder uur naar de wc moeten gaan. Ze zei dit aan de hand van medische rapporten te kunnen bewijzen. Op de avond van de moord, zei ze, was hij thuis, en was hij om half tien 's avonds gaan slapen.  Ze vertelde ook dat Hakim's zus Julia eveneens een tijd in hechtenis was gehouden en zodanig hard was ondervraagd dat ze een aantal malen in elkaar was gezakt.  
Het hoofd van het gemeentebestuur, Qais Awad, zei te geloven dat bij een groot deel van het onderzoek gemarteld is om bekentenissen los te krijgen van inwoners van Awarta. Hij herhaalde met klem een eerdere oproep dat internationale onderzoekers, of tenminste waarnemers, aan het verdere onderzoek zouden moeten deelnemen.
Update:  Richard Silverstein wijst op een bron waarin de Israelische  kolonel Aloni zei dat de twee van plan waren geweest wapens te stelen, maar al doend  de moorden pleegden. 'We have captured the terrorists who carried out this heinous crime,' Israeli Colonel Nimrod Aloni said in a telephone briefing. The two suspects are believed to have acted on their own and had initially planned to penetrate the settlement only to steal weapons, he said. 

zondag 17 april 2011

Voormalige partij Mubarak ontbonden, opnieuw een hobbel minder op de weg naar democratie

Het afgebrande NDP -hoofdkantoor vlakbij Tahrir. 

De Egyptische Hoge Raad voor Bestuursaangelegenheden heeft opdracht gegeven om de voormalige Egyptische regeringspartij van Hosni Mubarak, de NDP (Nationaal Democratische Partij) te ontbinden, en haar tegoeden en bezittingen over te dragen aan de staat. Onder die bezittingen vallen het hoofdkantoor in Cairo en ruim 400 kantoren in alle gouvernoraten van Egypte.
De uitspraak werd gedaan op grond van klachten van Egyptenaren en werd ondersteund door een rapport van juridische medewerkers van het hof. Dat stelde dat de NDP de wet op de partijen had geschonden, zo schrijft de krant Al-Ahram.  De partij had de artikelen 4,8 en 17 van deze wet overtreden, waarin werd gezegd dat partijen de democratisering en de nationale eenheid moeten bevorderen. De NDP had echter volgens het hof, de macht gemonopoliseerd, de eenheid geweld aangedaan, corruptie verspreid en de rechten en vrijheden geweld aangedaan die waren neergelegd in de grondwet van 1971.
In plaats van het multi-partijsysteem te bevorderen, had de NDP het functioneren van andere partijen tegengehouden, het apparaat van de staatsveiligheidsdienst gebruikt al een middel om politieke groeperingen van binnenuit op te blazen, politieke tegenstanders vast te zetten en voor discriminatoire praktijken jegens een belangrijk deel van de Egyptische maatschappij.
 Tevens werd gesteld dat de leiders van de NDP hun posities hadden gebruikt om grote fortuinen te vergaren. Zij hadden illegale banden aangegaan met zakenmensen die in de partij waren doorgedrongen om er persoonlijk en financieel beter van te worden. Verder hadden NDP-leiders vaak dubbelrollen vervuld als regeringsfunctionaris en parlementair 'zwaargewicht', waarmee de scheiding der machten geweld werd aangedaan. En tenslotte stipte het rapport nog aan dat de NDP in hevige mate betrokken was geweest bij het vervalsen van verkiezingen, waarmee het Egyptische volk werd beroofd van zijn recht om op een vrije en eerlijke wijze zijn afgevaardigden in het parlement te kiezen.
De uitspraak komt op een moment dat de familie Mubarak, vader Hosni en de zonen Alaa en Gamal, onder arrest zijn geplaatst hangende een onderzoek naar corrupte en mogelijke andere strafbare praktijken, terwijl ook vrijwel alle leden van de 'inner circle' van Mubarak zijn opgepakt, of op zijn minst onder huisarrest staan en worden ondervraagd. Onder hen partijleiders als Fathi Sorour en Safwat el-Sherif, die respectievelijk voorzitter van de Maglis es-Shaab (tweede kamer) en Maglis as-Shura (Senaat) waren, Mubaraks chef de bureau Zakariya Azmy, ex-minister van binnenlandse zaken Habib Adli, tycoon Ahmed Ezz en een flink aantal andere ministers en voormalige grootheden uit de NDP.
Sherif, Sorour en Amy
De ontbinding van de NDP was, evenals de arrestatie van de Mubaraks en hun trouwste handlangers, een belangrijke eis van de Jongerencoalitie van 25 Januari, één van de drijvende krachten achter de revolutie. En de ontbinding van de NDP, die indertijd nog was gesticht door wijlen Anwar Sadat, als een middel om de politiek tegenstand van Nasseristen en andere linkse opponenten onder controle te krijgen, is van grote betekenis. Daarbij gaat het er namelijk niet alleen om een partij (en belangrijke kopstukken) te elimineren die zich aan allerlei corrupte en antidemocratische praktijken hebben schuldig gemaakt. Het besluit is ook en vooral van belang omdat zo een partij wordt ontmanteld die, omdat zij nog over veel geld en invloed beschikte, anders straks bij de verkiezingen hoge ogen had kunnen gooien en in een schijnbaar nieuw jasje straks weer als een van de krachtigste factoren had kunnen terugkeren in het parlement.
Het ziet er - ook  al is de partij van plan om te kijken of zij beroep kan aantekenen - nu naar uit dat dit dus  niet meer mogelijk is. Daarmee is een grote dreiging weggenomen dat de parlementsverkiezingen straks alsnog zouden kunnen uitmonden in een farce.

De Egyptische revolutie gaat op een wonderlijke manier - nu en dan een stap vooruit, dan weer een setback of een stapje terug, zoals wanneer het leger ineens ingrijpt om het Tahrir-plein schoon te vegen, daarmee twijfel wekkend aan de vraag of de  Hoge Raad van het Leger (SCAF) wel echt achter een overgang naar een nieuw Egypte staat. Maar dit  is een belangrijke stap voorwaarts die nieuwe hoop geeft dat het straks echt nog wel zou kunnen lukken, met die nieuwe democratische Egyptische maatschappij.  .

zaterdag 16 april 2011

Bla-bla-hasbara II, ook de nazi's hadden wel wat professoren aan hun kant

En weer mag Yochanan Visser zijn wijsheden kwijt in de Volkskrant. Onder de bloemrijke kop 'Wanneer moord en terreur in verzet veranderen' schrijft deze 'Midden-Oostenexpert' uit de nederzetting Efrat een stukje waarin hij het opneemt tegen Thomas von der Dunk. Komische noot: hij gooit Von der Dunk voor de voeten dat hij niets van het Midden-Oosten weet, onder meer doordat Von der Dunk cultuurhistoricus is. Nu heeft VdD inderdaad cultuurgeschiedenis en archeologie gestudeerd. Maar op de een of andere manier lijkt me dat toch een betere vooropleiding om over het Midden-Oosten iets te berde te brengen dan 'aannemer', de omschrijving die Visser zelf tot voor kort op zijn cv had staan (tegenwoordig is hij 'onderzoeker'). 

Ik weet niet of Von der Dunk de handschoen zal oppakken, maar ik doe dat wel. Met tegenzin. Teveel Visser is niet goed voor de eetlust. Maar wie a zegt moet ook b zeggen. Ik had de geboorte aangekondigd van de rubriek Bla-bla-hasbara, waarin ik de propagandistische rommel van de Israel-diehards wilde doorprikken. En Visser geeft in dit jongste stukje ongeveer een schoolvoorbeeld van hoe de hasbaristen zich bedienen van wat ik hun 'meta-wetenschap' of 'parallelle wetenschap' zou willen noemen om hun punten te scoren. Dat laatste ook vooral letterlijk te nemen - punten scoren. Opvallende karaktertrek van discussies met hasbaristen is dat ze vaak de grote lijn de grote lijn laten en alleen op details (vaak door henzelf erbij aangesleepte details) punten op hun opponenten punten proberen te scoren. Dat leren ze zo op hasbara-cursussen die je in Israel kunt volgen, is me verteld.

Visser doet dat overigens in dit geval niet - hij houdt zich redelijk aan de grote lijn. Die er uiteindelijk op neerkomt dat er geen vrede is omdat de Palestijnen nooit een joodse staat in hun midden zullen aanvaarden. En dat wie kritiek op Israels politiek en op het nederzettingenprogram heeft, zich schuldig maakt aan delegitimering en 'demonisering van de Joodse staat'. Waar zagen we dat eerder?, zo vraagt hij zich retorisch af, daarmee suggererend dat Von der Dunk niets beter is dan de nazi's van weleer.

Dat is natuurlijk onsmakelijk, onfatsoenlijk, hufterig, schandalig.  Een soort Geert Wilders-taal. Maar dat mag allemaal tegenwoordig in de Volkskrant.
Ik wil het daar niet verder over hebben. Hier volgt de deconstructie van Vissers betoog, punt voor punt.
Efrat, de nederzetting van Yochanan Visser.

1) Over de Westoever schrijft hij: Dit gebied kwam in het 1967 in Israëlische handen, nadat Egypte de Golf van Aqaba had afgesloten voor scheepvaart naar en van Israel, een daad die de Zes Daagse Oorlog inluidde.
De verovering van de Westbank was legaal volgens het internationale recht.
De status van het gebied is het beste te omschrijven als betwist. 

In deze alinea staan twee zaken die niet, of niet helemaal, waar zijn. Veel historici gaan er tegenwoordig vanuit dat Israel de Juni-oorlog van 1967 heeft geprovoceerd, door Syrië dat met Egypte en defensieverdrag had, op stang te jagen. Dat bracht Egypte ertoe ook een dreigend gebaar te maken en vervolgens viel Israel als eerste aan. Het was met andere woorden, lang niet zeker dat Israel een verdedigingsoorlog voerde. Toch  is het waarschijnlijk zo, dat de verovering van de Westoever nog wel binnen het kader van het oorlogsrecht viel, maar met de 'verwerving' ervan ligt dat anders. Op de oorlog van '67 volgde een resolutie van de Veiligheidsraad, resolutie 242, waarin de 'ontoelaatbaarheid van het verwerven van gebied doormiddel van geweld' werd uitgesproken. Dus betwist of niet betwist, van Israel is het gebied in ieder geval niet.

2) VN resolutie 242 die na de Zes Daagse Oorlog werd aangenomen roept Israel op tot terugtrekking uit gebieden veroverd tijdens deze oorlog, maar koppelt dit aan het bereiken van een allesomvattend vredesakkoord met voor Israel veilige grenzen.
Dat vredesakkoord werd tot nu toe niet getekend.

De resolutue spreekt niet van een vredeakkord, maar van alleen van veilige grenzen. Maar dat daargelaten, hoe komt het dat die overeenkomst er nog steeds niet is? In 1979 lag Israel dwars in onderhandelingen met Egypte. In 1982 wees Israel een Saoedisch vredesplan af waarbij het door de Arabische landen erkend zou worden in ruil voor teruggave van de gebieden. In 2002 deed het dat opnieuw. Met de PLO  wordt al sinds 1993 op dezelfde basis onderhandeld. Sinds het lekken van de Palestine Papers weten we hoe die onderhandelingen de afgelopen tien jaar verliepen. Wiens schuld is het dat dat vredesakkoord tot nu toe niet werd getekend?

3) De Jordaanse bezetting van de Westbank in de periode 1948-1967 was  illegaal en dus heeft Jordanie geen legale claim op het gebied.
Eerder verwierpen de Arabische landen het door de VN voorgestelde verdelingsplan voor Palestina in 1947( resolutie 181) waardoor aan deze resolutie geen claims ontleend kunnen worden, het bleef een plan.
 Jordanië deed zelf in 1987 afstand van zijn aanspraken, de opmerking over Jordaanse claims is dus irrelevant. Maar dan Delingsresolutie 181 van de Algemene Vergadering van de VN. Zouden er aan deze resolutie geen claims ontleend kunnen worden? Omdat de Arabische landen tegen stemden bleef het een plan? Nou de resolutie was anders wel de volkenrechtelijke basis waarop Israel werd gesticht. Zou Visser echt menen dat Israel werd gesticht op basis van een niet aangenomen plan, waaraan geen claims kunnen worden ontleend? Zodat er geen wettige basis voor het bestaan van de staat is?

4) Om te bepalen welke partij dus de beste claim heeft op deze gebieden dient men terug te gaan naar het door de Volkenbond aangenomen mandaatbesluit van 24 juli 1922.
Visser maakt het nog wat erger. Hij redeneert nu alsof het volkenrecht en de geschiedenis sinds 1922 hebben stilgestaan, of er sindsdien geen staat Israel, en geen staat Jordanië zijn gesticht. Alsof er niet een heel pakket uitspraken van onder meer de Veiligheidsraad over Jeruzalem en de bezette gebieden zijn gedaan en niet te vergeten de uitspraak van 2004 van het Internationale Hof van Justitie over 'de Muur'. Nee, we moeten terug naar 1922......

5) Dit besluit vormt onderdeel van het internationale recht en geeft bij artikel 2 en 4 aan dat het Britse bestuur over Palestina verantwoordelijk was voor het oprichten van een Joods nationaal tehuis in heel Palestina, dus inclusief in wat later de Westbank is gaan heten. (.....) Dus geroofd land?  Von der Dunk zou er goed aan doen de expertise van professor Julius Stone over dit onderwerp eens te lezen, of meer recentelijk die van professor Phillips.
 Dus op grond van een opdracht aan een Brits mandaatsbestuur dat in 1948 afliep, zouden Visser en zijn mede-kolonisten zich na 1967 wettig hebben mogen vestigen in nederzettingen als Efrat? Op land dat niet is gestolen? Dat hun dus toekomt op grond van een mandaat, verleend aan een al tientallen jaren niet meer bestaand bestuur, dat werd ingesteld op last van de in WO II ter ziele gegane Volkenbond?
Nou, daar kijk ik van op.
.Maar wacht... Visser beroept zich op de professoren Stone en Phillips. Ja hoor, echte geleerden. Stone was een Australische volkenrecht-expert, die helaas al 26 jaar dood is. Hij is de deskundige op wie de  inwoners van de nederzettingen altijd terugvallen, omdat hij de enige onder zijn vakbroeders was die vond dat de Westoever niet was bezet, en dat Israel er een legale claim op had. En kijk - hoe toevallig - daarbij volgde  hij precies de redenering die Visser hanteert, namelijk dat dat zo is omdat er nog steeds geen vredesakkoord is.
Op het recht van de kolonisten om zich te vestigen heeft hij eveneens een originele kijk, zij het dat die toch weer iets van die van Visser verschilt. Gangbaar onder rechtsgeleerden is de opvatting dat artikel 49, lid 6 van de Vierde Geneefse Conventie van toepassing is, dat het overplaatsen van de bevolking van de bezetter, c.q. het verdrijven van de oorspronkelijk bevolking verbiedt. Wijlen professor Stone had echter de opvatting, die verder voor zover bekend door niemand van zijn collega-internationaal juristen werd gedeeld, dat dit artikel na 1945 was opgesteld, onder meer op grond van het gegeven dat de nazi's tijdens WO II gebieden 'Judenrein' hadden gemaakt door de Joden te deporteren. En volgens Stone zou het daarom nagenoeg absurd zijn om ditzelfde artikel nu te gebruiken  om de Westoever - waar de Joden volgens hem veel historische banden mee hadden - Judenrein te houden.
Zoals ik al zei, een tamelijk bijzondere visie op zo'n artikel. Het mag kennelijk alleen worden gebruikt tegen mensen die Joden willen deporteren. Maar die professor Phillips dan? Welnu, ook hij heeft een stuk geschreven over de nederzettingen. Maar helaas is hij, hoewel jurist, geen expert op het gebied van het internationale recht. Hij is expert op te gebied van het ondernemingsrecht. En verder leunt hij nogal zwaar ...... op de visie van wijlen professor Stone.

En zijn we er dan wat de lijst van Vissers hasbaristische uitschieters betreft? Nee helaas, het gaat nog even door. Nu behandelt V. de vraag of de Palestijnen uit het oorspronkelijke Palestina zijn verdreven, ja of nee.
6) Von der Dunk suggereert verder dat voor en tijdens de oprichting van de staat Israel de Palestijnse Arabieren slachtoffer zijn geworden van grootschalige etnische zuivering en dat Israel zich daar nog altijd schuldig aan zou maken.
Benny Morris, die oorspronkelijk door critici tot de revisionisten werd gerekend, heeft het meest uitgebreide onderzoek naar de periode voor- en tijdens de onafhankelijkheidsoorlog op zijn naam staan. In het boek ‘1948’ beschrijft hij welgeteld één geval waarbij het Zionistische leiderschap besloot om de Arabische bevolking te deporteren. Dat was in de stad Ramle (Lod) waar de plaatselijke bevolking actief deel nam aan de strijd tegen de embryonale Joodse staat. 

Tja. Ik heb '1948' er niet helemaal op nagelezen. Maar in de conclusie van dat boek zegt Benny Morris toch iets anders. 'During the 1948 war, which was universally viewed, from the Jewish side, as a war for survival, although there were expulsions and although an atmosphere of what would later be called ethnic cleansing prevailed during critical months, transfer never became a general or declared Zionist policy (pag. 407/8).
Nee, ze keken wel uit om het tot hun politieke doel te verklaren, maar ethnic cleansing kwam dus, ook volgens Morris, wel degelijk voor. En niet alleen in Ramleh dat overigens gewoon Ramleh is en niet Lod, zoals onderzoeker Visser beweert. Lod heette namelijk vroeger Lydda.
Maar wat kunnen we er verder over zeggen? Visser citeert ook gewoon het verkeerde boek. Benny Morris schreef eerder 'The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949' en daarin somt hij wel degelijk een hele reeks verdrijvingen op van Palestijnse bevolkingen zowel uit dorpen als uit steden (ook de steden Jaffa en Haifa, waarvan Visser zegt dat de Palestijnen er uit zichzelf vandoor gingen).
En tenslotte: om  zijn zaak sterker te maken geeft Visser ook nog (bij het woordje 'critici' in zijn tekst) een doorklikmogelijkheid. Die blijkt te verwijzen naar een stuk van Ephraim Karsh. En laat dat nu net die Israelische historicus zijn die als één van de zeer weinigen (zoniet als enige) vasthoudt aan de mythe van de onbevlekte geboorte van Israel. De mythe dat de Palestijnen niet zijn weggejaagd of gevlucht voor het geweld, maar er vandoor gingen omdat 'hun leiders hen daar via de radio toe hadden opgeroepen'.
Karsh, hij mocht niet ontbreken. Hij en Julius Stone zijn de hoekstenen van de hasbara. Koppige eenlingen, vergelijkbaar met Hans Jansen, de theoreticus achter Geert Wilders, die we als enige arabist ter wereld - en ook nog onder ede - kunnen horen beweren dat de Koran antisemitischer is dan Mein Kampf. Ook de wetenschap is tenslotte niet immuun voor zelfs de meest bespottelijke onzin. Zo zijn er creationisten die beweren dat Darwin er niets van snapte, professoren die lachen om het verhaal van de global warming. En zo hadden ook de nazi's hun hooggeleerde deskundigen die 'bewezen' dat het arische ras superieur was en dat de joden onder aan de evolutionaire ladder stonden..  

Je zou zeggen, dat het hiermee nu toch wel gedaan zou moeten zijn met het stuk van Visser. Maar nee, het is eigenlijk ongelofelijk wat deze uitverkoren Volkskrant scribent voor een onzin bij elkaar weet te vergaren in één stuk. Bijna in elke zin zit wel een onjuistheid. Dus we gaan nog heel even door:
 7) Zelfs PA president Mahmoud Abbas gaf in 2009 toe dat er gelogen wordt over het gedwongen vertrek van de Arabieren in 1948. In een  interview op de Palestijnse televisie gaf hij toe dat de mythe over de etnische zuivering van Arabieren in Safed (zijn geboorteplaats)  uit de duim gezogen was.
Ja, ja de bla-bla-hasbarawereld ten voeten uit. Als het in Safed niet is gebeurd, dan is het natuurlijk helemaal nergens gebeurd. Abbas heeft het zelf gezegd. En zo ging het ook met rechter Richard Goldstone. Hij nam - op zeer dubieuze gronden ook nog - afstand van één of twee punten uit het naar hem genoemde rapport over de veldtocht in Gaza van 2008/9. En kijk, meteen kaart Israel officieel aan bij de VN dat het hele rapport nu van tafel moet.

En dan gaat V. het hebben over de terreur:
8) In zijn poging om de Palestijnse terreur tegen Israëlische burgers te rechtvaardigen herschrijft Von der Dunk de geschiedenis opnieuw.
Dat geweld heeft volgens hem zijn oorsprong in de Israëlische bezetting van de West Bank en de ‘onmogelijkheid’ van het leven daar voor de Palestijnse Arabieren.
Hoe rijmt zich dat met de historische feiten?
Lang voor het begin van de Zionistische immigratie moordden Arabieren onder leiding van Ibrahim Pasha  in 1837 de Joodse gemeenschap in Safed uit. 

Wat?? Nee maar. Ibrahim Pasha, zoon van Mohammed Ali, de heerser van Egypte, die in opdracht van zijn vader met Egyptische troepen in 1831 Syrië veroverde, zou aan de basis staan van de Palestijnse terreur? Hier wreekt zich toch echt het feit dat Visser eigenlijk aannemer is, denk ik. Want niet alleen dat het dan een moordpartij door Egyptenaren zou zijn geweest, het was ook geen moord. Eerder het tegendeel. Ibrahim Pasha werd te hulp geroepen om onlusten de kop in te drukken waarbij ook - zeker - joden werden vermoord. Maar de geschiedenis is schimmig, want het was een roerige tijd. In datzelfde jaar 1837 was er ook een grote aardbeving waarbij Safed grondig werd verwoest en waarbij enkele duizenden joden omkwamen. Een jaar later werd Safed door de Druzen geplunderd. Waarschijnlijk de voorvaderen van dezelfde Druzen die nu, net als sommige Bedoeïnen, als enige Israelische Arabieren dienen in het Israelische leger. Ja, het kan verkeren in de geschiedenis.   

Enfin, ook hierna rebbelt Visser nog wel even door. Zo vertelt hij bijvoorbeeld hoe leuk hij met Arabieren 'openhartige gesprekken' voert. Daarin leveren ze dan meestal meer kritiek op hun eigen leiders dan die van Israel, zegt hij. Nou, ik zou ook wel eens met die gesprekspartners van Visser willen praten. Ik zou ze dan bijvoorbeeld vragen wie volgens hen de eigenaar is van de grond waarop Visser woont. Want bij het soort Palestijnen dat kolonisten als Visser tegenkomt, gaat het namelijk meestal om mensen die in de nederzetting hun brood moeten verdienen als klusjesman, of bouwvakker. Vaak omdat ze eerder hun grond - en daarmee hun middelen van bestaan - zijn kwijtgeraakt. Soms aan dezelfde  nederzetting waar ze nu werken. En nu zijn ze dus voor hun salaris afhankelijk van die dieven. Die praten ze dan nu maar naar de mond. Jajaja, hun leiders moeten streven naar vrede, adon Visser. En jaja, naar de uitbanning van terreur, en van de corruptie in de eigen gelederen. En van -- bla bla bla, adoni -- wat ook al weer nog meer?
Bevrijd Palestijnse vrouwen uit Israëlische gevangenissen!

Demonstratie op het Plein in Den Haag voor de Tweede Kamer
                                                                                                                                            
Datum:  dinsdag 19 april 2011
Tijd:      11:00 uur tot 12:30 uur

Kom en Protesteer tegen deze schending van internationaal recht en mensenrechtenverdragen.
 
Organisatie: WILPF, Vrouwen in het Zwart, Palestijnse Vrouwen in Nederland, Stichting Talliq, Vrouwen voor Vrede.
Een delegatie van deze organisaties zal een petitie aanbieden aan de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken.

Achtergrond informatie: klik hier

Onverdiende dood

Vittorio Arrigoni, de Italiaanse vrijwilliger van de Internationale Solidarity Movement (ISM) die donderdag werd vermoord in Gaza. Op de foto toont hij zijn tattoo, ´Al Muqawama´, Arabisch voor het verzet.

Vittorio (Vik) kwam in 2008 met een konvooi van de Free Gaza Movement naar Gaza en bleef. Hij was er tijdens de operatie Cast Lead in december 2008-januari 2009, hielp het ambulancepersoneel en was voortdurend aan de telefoon met Italiaanse media om verslag te doen. Op het onderstaande videofragment uit de film ´Shooting an Elephant´ is dat te zien.
Vik was Gazaan met de Gazanen. Dat blijkt uit alles, waaronder uit alle droevige reacties van bloggers in Gaza. Hij werd verschillende malen opgepakt door de Israeli´s, refereerde vaak aan zijn grootvader die sneuvelde in het verzet  tegen de nazi-bezetting van Italië, had een blog ´Guerilla-radio´ en schreef een boek ´Stay human´ over zijn ervaringen tijdens de Israelische invasie.  
Donderdag werd hij ontvoerd door een obscuur salafistisch splintergroepje dat hem had willen ruilen tegen hun leider die in de gevangenis van Hamas zit. ´s Avonds werd hij gevonden, opgehangen in een verlaten huis. Hij is 36 jaar geworden.  

Israel valt voor de vierde keer het Shifa-ziekenhuis aan

Het Shifa-complex brandt (foto van X)  Israelische troepen zijn maandagnacht opnieuw het Shifa-ziekenhuis in Gaza-stad binnengevallen. Tanks...