zondag 31 maart 2013

Een liegende filmregisseur, stelende kolonisten en arrestantjes van acht


Yariv Horowitz (rechts, met microfoon) neemt zijn prijs in ontvangst op het filmfestival van Aubagne. (Foto verspreid door het festival).

Slechts  nieuws voor de Manfred Gerstenfelds onder ons, die voortdurend waarschuwen voor het allerwegen om zich heen grijpende antisemitisme. Tenminste één van de incidenten die de laatste tijd de aandacht trok, blijkt een hoax.
De jonge Israelische filmer Yariv Horowitz maakte twee dagen geleden in de Israelische krant Haaretz melding van een incident tijdens het filmfestival in de Zuid-Franse plaats Aubagne, waar zijn film ´Rock the Casbah´ een prijs kreeg. Horowitz was, zo meldde hij, door een groep Arabische jongeren in elkaar gelagen en zelfs bewusteloos geraakt. Er werden antisemitische motieven vermoed. Het bericht werd door andere media en bloggers overgenomen.
Maar nu blijkt dat het incident helemaal niet heeft plaatsgevonden zoals Horowitz beweert. Hij is niet in elkaar geslagen en ook niet bewusteloos geraakt, en er was geen sprake van een groep jongeren, maar van slechts één jongere. Die ene jongere was geen Arabier en er was ook sprake van slechts één klap (om een reden die overigens duister is gebleven).
Het festival heeft naar aanleiding van het bericht in Haaretz een beroep op Horowitz gedaan om de indruk weg te nemen dat het ging om een antisemitisch incident, want dat was het dus niet. Wie die verklaring wil nalezen kan terecht op de blog van Ali Abunimah, die dit verhaal boven water bracht en die de Franse verklaring vertaalde in het Engels..  


De ezel gaat terug naar zijn eigenaars. (Foto Yossi Gurwitz) 

Anders slecht nieuws was er voor de kolonisten van de nederzetting Tapuach, die een ezel stalen van boeren uit het dorp Yasouf. De boeren van Yasouf hebben permissie om - twee dagen per week - hun eigen land dat grenst aan de nederzetting, te bewerken. Toen zij dat op één van die twee dagen deden werden zij echter lastiggevallen door de kolonisten. Een Israelische officier stuurden de kolonisten weg, maar de kolonisten kwamen later terug, verjoegen de Palestijnen door met stenen te gooien en namen hun ezel mee, die beladen was met landbouwgereedschap.
Journalist en bloggger Yossi Gurwitz  was toevallig met twee veldwerkers van de mensenrechtenorganisatie Yesh Din in de buurt toen het gebeurde. Zij begonnen getuigenverklaringen op te nemen, maar zagen na enige tijd dat de ezel door leger, politie en grenspolitie weer uit de nederzetting werd geleid naar zijn eigenaars (overigens zonder al het landbouwgereedschap dat hij droeg). Een kwestie van de juiste getuigen op het juiste moment ter plekke, plus de aanwezigheid van bewakingscamera´s die het tafereel hadden vastgelegd, schrijft Gurwitz op de blogsite +972. Hij voegt eraan toe dat er in Israel een cultuur bestaat waarin iedereen er altijd voetstoots vanuit gaat dat Palestijnen liegen, tot rechters aan toe, en dat dit  één van de zeldzame momenten moet zijn geweest dat de politie er niet omheen kon dat de Palestijnen gelijk hadden, omdat er een camera was op het juiste moment en op de juiste plek. Desondanks, schrijft hij, ´heb ik er alle vertrouwen in dat de politie ook in dit geval haar taak niet zal vervullen en erin zal slagen de verdachten niet te vinden ondanks al het aanwezige bewijsmateriaal. Tenslotte wonen ook veel agenten in de nederzettingen en ook zij zijn blootgesteld aan de ´prijskaartcultuur´.
Ahmed Abu Rimaileh
En ach, als ik dan toch bezig ben, maak ik ook maar melding van het met ingehouden boosheid geschreven verhaal van Gideo Levy in Haaretz, waarin hij de nasleep beschrijft van de arrestatiegolf die het Israelische leger enkele dagen geleden verrichte in Hebron onder achtjarige jongetjes die op weg waren naar school. Levy sprak met zo´n jongetje (zie de foto), dat hem vertelde wat er vervolgens met al die 27 arrestantjes gebeurde. ´Acht jaar oud, met een Mickey Mouse sweatshirt en door Israel gevangengenomen´ heet zijn artikel. Israel kan trots zijn op zijn leger, zo kunnen we uit zijn verhaal opmaken.    

zaterdag 30 maart 2013

Gewonden bij herdenking Palestijnse Dag van het Land.


Youm al-Ard, de Dag van het land, in Sakhnin in Galilea. (Foto Yotam Ronen/Activestills.org).

In Gaza, de Westoever en Galilea in Israel, is zaterdag Youm al-Ard, De Dag van het Land, herdacht met demonstraties en optochten. Youm al-Ard is een jaarlijks terugkerend protestdag tegen landonteigeningen en diefstal van land, die is genoemd naar betogingen tegen grootscheepse onteigeningen van Palestijns land in Israel in 1976. Die betogingen werden destijds hard onderdrukt. Er werden zes Palestijnse Israeli´s gedood.
Enkele duizenden namen zaterdag deel aan een optocht in de plaats Sakhnin in Galilea. In het dorp Jayyous, ten oosten van Qalandiya waar al langer protesten gaande zijn tegen de bouw van de muur op land van het dorp en tegen een recente uitbreiding van de naburige nederzetting Tzofim, leidden de betogingen tot botsingen met het leger. Twee Israelische soldaten werden licht gewond door stenen. De betogers werden ruim onthaald op met rubber bekleedde stalen kogels en traangasgranaten, maar voor zover bekend vielen er geen Palestijnse gewonden.
 Bij het Qalandiaya checkpoint, op de Westoever tussen Ramallah en Jeruzalem  was eveneens een demonstratie, die ontaardde in botsingen  met het leger. Hier werden wel diverse Palestijnen gewond.
Ook in Bethlehem werd gedemonstreerd, nabij de Tombe van Rachel. Mustafa Barghouti, parlementslid voor het Palestijnse Initiatief, hield er een toespraak waarin hij verklaarde dat eigenlijk elke dag van het jaar ´dag van het land´is voor de Palestijnen omdat zij voortdurend moeten optreden tegen de bezetting die hun land en hun toekomst steelt.  
 Embedded image permalink
In Bethlehem werd een militaire jeep op zijn kant gelegd. (Foto Al Qassam Brigades via twitter)
 
In al-Khadr, ten zuiden van Bethlehem leverden activisten hevig slag met het leger. Soldaten werden met stenen bekogeld en een legervoertuig werd op zijn kant gezet. Hier vielen diverse gewonden. Volgens de Jerusalem Post werd tijdens deze demonstraties ook een auto bekogeld die op de weg nr 60 reed. Een jongen van zes werd hierbij gewond, aldus de krant..
In het Palestijnse protestdorp Bab al-Shams in de sector E1 tussen Jeruzalem en Ma´ale Adumim dat eerder deze week door het leger werd ontruimd, nam een groep Palestijnen in gezelschap van de Palestijnse premier Salam Fayyad deel aan het planten van een aantal stekjes van olijfbomen De Israelische politie verspreidde de Palestijnen en rukte de stekjes weer uit de grond, aldus de Jerusalem Post.
In Jeruzalem was een demonstratie bij de Damascus Poort. Daar werd een arrestatie verricht.
In de zuidelijke Gaza-strook werd gedemonstreerd ten oosten van Rafah. Volgens de Israeli´s gooiden Palestijnen stenen naar het afscheidingshek en naar soldaten.De troepen openden daarop het vuur met scherpe munitie. Eén man raakte gewond. Volgens het leger ´worden pogingen om het veiligheidshek te beschadigen of inwoners van de Staat Israel pijn te doen niet getolereerd´. 

vrijdag 29 maart 2013

Israel will receive gas from big field in Mediterranean starting this weekend

Reuters reports from Tel Aviv:
Natural gas from the Tamar field off Israel's Mediterranean shores will begin flowing this weekend, the Energy and Water Ministry said in a statement on Wednesday. It issued the announcement after Silvan Shalom, the energy and water minister, visited the Tamar rig along with Israeli billionaire Yitzhak Tshuva, the controlling shareholder in Delek Group, one of the partners in Tamar.
Leviathan field area (Source: israelstreet.org) The natural gas will lead to a reduction in production costs for state utility Israel Electric Corp as well as a decline in the price of electricity, the statement said. "The minister gave his blessing to the flow of gas, which will begin this weekend if there are no mishaps," it added.
Tamar, discovered in 2009, is located 90 kilometres off Israel's northern coast and has an estimated 10 trillion feet of gas. It is one of two major recently found gas fields off Israel that are due to start production in the next few years, the other being the bigger Leviathan field.
Development of the Tamar and Leviathan fields will make Israel less dependent on energy imports but the country has said it will also allow a significant amount of its natural gas to be exported.
Tamar has already signed a number of large deals, including one to supply as much as $23 billion of natural gas to Israel Electric Corp and $4 billion worth to units of conglomerate Israel Corp.
Texas-based Noble Energy holds 36 percent of Tamar. Isramco Negev owns 28.75 percent and Delek Group subsidiaries Avner Oil Exploration and Delek Drilling hold 15.625 percent each. Dor Gas Exploration has a 4 percent stake.

Haaretz adds: 
Israel has been suffering from a gas shortage for two years, after a spate of terror attacks on a pipeline delivering Egyptian gas cut off supplies and the Egyptian state-owned gas company reneged on its contract, citing irregularities. That forced Israel's biggest natural-gas user, the Israel Electric Corporation, to turn to more expensive fuels, saddling it with severe cash flow problems, straining its power-generating capacity and damaging the environment.
The start of production at Tamar will not only boost the utility but the economy too. Echoing other forecasters, global investment bank HSBC said this week that natural gas production can be expected to contribute at least one percentage point to Israel's gross product growth this year. HSBC predicted GDP will grow 3.3%, compared with 2.6% without gas from Tamar.

zondag 24 maart 2013

Israelische politie ontmantelt 'protestdorp' Bab al-Shams II


De Israelische politie-eenheden hebben even gewacht tot president Obama weer weg was, maar zondagmorgen vroeg hebben zij dan toch het nieuwe 'protestdorp' Bab al-Shams II ontruimd. Zo'n 200 politiemannen drongen zondagmorgen het kamp nog voor zonsopgang binnen en verjoegen de Palestijnse activisten die het kamp vier dagen geleden oprichtten in de zogenaamde  'E1 sector' tussen Jeruzalem en de grote nederzetting Ma'ale Adumim. Ongeveer 40 activisten werden gearresteerd. Op de bovenste foto (beide zijn van Oren Ziv/Actviestills.org) is het wegleiden van een arrestante te zien, onder zien we de activisten bij elkaar zitten terwijl ze door politie-eenheden zijn omringd.

zaterdag 23 maart 2013

Hamas klaagt bij Egypte over Israelische maatregel tegen vissers

Fishing boats in Gaza Seaport in Gaza City
Hamas heeft vrijdag geklaagd bij Egypte naar aanleiding van het feit dat Israel de zes mijlzone waarin vissers uit Gaza mochten vissen, weer heeft teruggebracht naar drie mijl. Israel vaardigde deze (straf)maatregel uit - tezamen met het tijdelijk sluiten van de grensovergang voor goederen Keren Shalom - nadat donderdag, tijdens het bezoek van president Obama aan Israel, vier raketten vanuit Gaza werden afgeschoten op de grensplaats Sderot. Het afschieten van de raketten werd via een website geclaimd door de Magles Shoura al-Mujahedeen, een kleine salafistische groep die aanhangers heeft in Gaza zowel als in de Sinai, meldt Reuters. Deze salafisten zijn anti-Hamas omdat Hamas volgens hen niet islamitisch genoeg is toenadering zoekt tot niet-gelovige Palestijnen, zoals Fatah. De raketten richtten overigens geen schade aan.
Hamas klaagde bij Egypte omdat het terugbrengen van de zone waarin mag worden gevist een schending is van het bestand dat in november onder Egyptische leiding werd bereikt, nadat Israels laatste militaire actie tegen Gaza 166 levens had geëist (en vijf levens in Israel). Als onderdeel van het bestand werd de 'visserijzone' uitgebreid van drie naar zes mijl. Overigens heeft ook Israel bij Egypte geklaagd over een bestandsschending en wel naar aanleiding van de afgeschoten raketten. Een Egyptische woordvoerder zei dat Egypte met beide partijen contact zal zoeken en zal proberen hen het bestand te laten eerbiedigen.

Voor de vissers van Gaza is de versmalling van hun visgrond de zoveelste ramp die hen treft. Onder de Oslo-akkoorden van 1993 konden zij 20 mijl uit de kust vissen. In het jaar 2000, tijdens de Tweede Intifada, werd dat teruggebracht tot zes zeemijlen. En in 2006, toen Hamas aan de macht kwam in Gaza, werd dat verder teruggebracht tot drie zeemijl. De vissers klagen dat dit laatste vrijwel geen vangst oplevert, omdat het betekent dat ze alleen in ondiep water kunnen vissen. Volgens hen is zes mijl trouwen ook niet genoeg en hebben ze minstens een zone van tien mijlen nodig. Sinds 2006 is het aantal vissers afgenomen van rond de 10.000 tot zo'n 3500 nu. Ongeveer 40.000 mensen in Gaza zijn nog steeds van de inkomens van deze 3500 vissers afhankelijk.
Los daarvan worden de vissers ook binnen die drie- of zes mijl limiet nog herhaaldelijk lastiggevallen door de Israelische marine. Regelmatig worden boten opgebracht, beschoten of tot zinken gebracht. Sinds het jaar 2000 zijn volgens de Vakbond van vissers negen vissers gedood. Bovendien zijn alleen al in het afgelopen jaar 36 vissersboten geconfisqueerd en opgebracht naar de haven van Ashdod. De Bond wil dat deze boten terugkomen, want 36 families van vissers zitten op deze manier zonder werk en inkomen.

vrijdag 22 maart 2013

Obama bewerkstelligt einde aan crisis in relatie tussen Israel en Turkije

President Barack Obama heeft toch nog iets goeds gedaan voor hij vrijdag een driedaags bezoek aan Israel afrondde en naar Amman (Jordanië) vloog. Kort voor Obama's vertrek belde de Israëlische premier Netanyahu met zijn Turkse collega Erdoğan. Het was de eerste keer dat de twee leiders contact hadden na na de Israëlische overval in 2010 op het het Turkse schip Mavi Marmara, dat in een konvooi van de Free Gaza Beweging op weg was naar Gaza.
Netanyahu bood excuses aan voor de dood van negen Turken aan boord van dit schip (iets dat Israel tot dusver steeds had geweigerd). Ook bood hij compensatie aan voor de families van de slachtoffers. Tevens zei hij bereid te zijn tot samenwerking met Turkije bij het verbeteren van de leefomstandigheden in de Palestijnse gebieden. Een Turkse functionaris bevestigde tegenover de Turkse krant Daily Zaman dat Netanyahu dit had gezegd en dat Erdoğan Netanyahu's excuses had aanvaard.   

Obama lays wreath at Herzl's grave
Obama legt een krant op het graf van Herzl in Jeruzalem. (Jerusalem Post/Screenshot Channel 10 tv)

Later op de dag meldde het bureau van Netanyahu dat de twee landen weer ambassadeurs gaan uitwisselen en dat Turkije erin heeft toegestemd juridische procedures tegen Israelische militairen te laten vallen. Daarmee is een einde gekomen aan een diepe crisis in de verhoudingen tussen Israël en Turkije. 

De man die dit voor elkaar heeft gekregen was Obama. In een uitgelopen lunch met Netanyahu (daarna bleven er nog ongeveer 20 minuten over om ook een bezoek te brengen aan de Geboortekerk in Bethlehem) haalde Obama Netanyahu over een gebaar te maken. De bekendmaking van het gesprek kwam overigens pas toen Obama alweer weg was. In een verklaring die werd uitgegeven via het Witte Huis, drukte Obama echter zijn tevredenheid uit en zei hij dat de VS 'grote waarde hechten aan de sterke banden met zowel Turkije als Israel en aan het herstel van positieve betrekkingen tussen beide in het belang van vrede en stabiliteit in de regio'.
De laatste dag van het bezoek van Obama aan Israel markeerde voor de rest vooral nog eens hoezeer Obama de zaak van Israel is toegedaan, of hoezeer hij zijn best deed die indruk te wekken. Hij bracht een bezoek aan de Dode Zee-rollen in het Israel Museum, waarmee hij symbolisch te kennen gaf dat hij de eeuwenlange band van het Joodse volk met Israel onderstreepte. Hem was namelijk te verstaan gegeven dat zijn rede in 2009 in Cairo, waarin hij had gezegd dat Israel als een gevolg van de Holocaust was, in Israel volstrekt verkeerd was gevallen.
Voorts bracht hij een bezoek aan Yad Vashem, Israels Holocaust gedenkteken, bij welke gelegenheid hij zei dat Israel niet door de Holocaust was ontstaan, maar dat het bestaan van Israel wel een tweede Holocaust zal voorkomen. En tenslotte legde hij kransen bij de graven van Yitzhak Rabin, Israels in 1995 vermoorde premier, en Theodor Herzl. Alle Palestijnen die nog hun hoop op Obama hebben gevestigd,
schreef een blogger die ik hoogacht, As'ad Abu Khalil, zouden eigenlijk elke dag naar dat laatste beeld (zie de foto bij dit stukje) moeten kijken. En vervolgens zouden zij zich rekenschap moeten geven wat voor betekenis eraan moet worden gehecht dat Obama nu juist een krans legde op het graf van deze 'grondlegger van het zionisme'.     

donderdag 21 maart 2013

Zaterdag: Actie ´Geen vluchteling op straat of in de cel´

plaatje
Per jaar wordt van duizenden vluchtelingen het verzoek om asiel afgewezen. Dit zijn wij, de ‘uitgeprocedeerde asielzoekers’ die volgens de Nederlandse overheid terug moeten naar ons land. Maar in een groot deel van de gevallen is dat onmogelijk. Omdat het land van herkomst niet de juiste papieren verstrekt, ons niet meer accepteert, of omdat we moeten terugkeren naar landen waar het, ook volgens onafhankelijke waarnemers zoals Amnesty International, niet veilig is. Wij worden ‘illegaal’ verklaard en veranderen zo in dakloze en rechteloze mensen. Zonder toegang tot zorg, onderwijs, werk en bescherming. Daarbij worden we dagelijks geconfronteerd met het risico op gevangenschap en uitzetting. We worden behandeld alsof we geen mensen meer zijn.

Demonstreer daarom mee in Amsterdam op 23 maart. Het gaat om een breed maatschappelijk initiatief met steun van politieke en religieuze organisaties, gemeenschappen, vluchtelingen en (vele)individuen. Zie voor de namen de site www.vluchtelingenactie2013.nl

Programma: (en neem tenten mee om via een ééndaags tentenkamp de realiteit van vluchtelingen te illustreren) 
13:00 - Aftrap bij De Vluchtkerk
13:15 - Start van de demonstratieve tocht onder leiding van sambaband, spandoeken en leuzen
14:30 - Demonstratie / Manifestatie op het Museumplein
Op het podium:
 - Muziek van de ‘Fanfare van de Eerste Liefdesnacht’
- Spreker van Vluchthuis Den Haag over de eerdere acties van de vluchtelingen
 - Muziek van WE ARE HERE - band van vluchtelingen op straat
 - Maartje Terpstra (asieladvocaat) en Thomas Spijkerboer (hoogleraar migratierecht UvA) over het asielbeleid
- Spreker van de Vluchtkerk in Amsterdam
- Wat doet de politiek? Interview met landelijke en plaatselijke politici van SP, GroenLinks, Christen Unie, D66, PvdA
- Muziek
 - Annemarie Busser (Amnesty International) over detentie
 - Interview met en door vrouwen die momenteel in de Vluchtkerk wonen
- Internationale vluchtelingenacties & Slotwoord
 - Muziek van KUMBIA.
 tentenkamp in aanbouw
Rondom het podium
- Eéndaags tentenkamp, want dat is de rauwe werkelijkheid voor vluchtelingen op straat
- Verkoop van T-shirts gemaakt door vluchtelingen
 - Maak je eigen poster
- Informatiestands - Foto expositie van vluchtelingen uit Den Haag
- Ontmoetingen met vluchtelingen en geïnteresseerden.
- Afronding programma rond 16:30

Raketten bij bezoek Obama

Updated (zie onderaan) Er zijn donderdagmorgen twee raketten geland in het plaats Sderot bij de grens met Grens met Gaza, zo heeft de Israelische politie gemeld. Het persbureau Reuters meldt dat één raket in een tuin terecht kwam en de andere in open veld. Haaretz heeft het over vier raketten (waarvan er twee in of bij Sderot landden), YNet biedt hier overheen: volgens deze krant waren het er vijf.
Het kan niemand ontgaan dat de raketten vielen op de tweede dag van het bezoek van president Obama aan Israel. De president putte zich de eerste dag uit in liefdesbetuigingen aan het adres van Israel, sprak tijdens een rede op het vliegveld Ben Gurion zelfs een zinnetje Hebreeuws en prees premier Netanyahu, die hij Bibi noemde. De Palestijnen zijn minder opgetogen over Obama's bezoek. Mogelijk is het afvuren van de raketten een politiek signaal, maar het is geen door geen enkele organisatie geclaimd.
Update - Israel heeft als straf voor het afschieten van de raketten de zone waarin vissers uit Gaza mogen vissen, weer teruggebracht van zes zeemijlen naar drie zeemijlen. Dat was het ook voor dit najaar een bestand werd gesloten en de zone eindelijk weer wat werd verruimd. Tevens is de Kerem Shalom- doorgang (voor goederen) tot nader order gesloten. (Commentaar AbuP.: Een tamelijk bizarre reactie van de nieuwe minister van Defensie van het nieuwe kabinet Netanyahu. Alsof die raketten waren afgeschoten vanuit zee, vanaf een Palestijns fregat of zoiets).

Onverschrokken Israelische militairen arresteren 8-10 jarige terroristen



De Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem zette woensdag deze video op haar site. Het betreft een arrestatie-actie van het leger in Hebron, waarbij vooral kinderen werden opgepakt die op weg waren naar school, met name kinderen in de leeftijd van 8-10 jaar. Volgens informatie van B'tselem werden ongeveer 20 kinderen meegenomen. B'tselem nam contact op met het militaire commando en zegt dat ongeveer de helft van de kinder-arrestantjes later weer werden vrijgelaten.
Volgens het leger was het een actie tegen het gooien van stenen en molotov-cocktails. Het leger en de veiligheidsdienst Shin Bet verspreiden steeds berichten dat de laatste tijd het aantal incidenten met stenengooiende jongeren is toegenomen. Ook de kolonisten roepen de laatste weken steeds vaker dat het leger harder moet optreden. Wat er waar is van de toename van het aantal incidenten valt vooralsnog niet uit onafhankelijke bronnen te bevestigen. Maar intussen geeft de B'tselem-video een goed beeld van hoe zulke arrestaties van kleine kinderen in hun werk gaan. Ik ben zelf vader van (intussen niet meer zulke kleine) kinderen, maar ik word plaatsvervangend razend als ik zie hoe de ouders en andere oudere familieleden en omstanders volstrekt machteloos zijn om iets te doen, terwijl die kinderen te grazen worden genomen,.

woensdag 20 maart 2013

Het CIDI informeert.....

 Van tijd tot tijd werp ik een blik op de website van het CIDI. Dat is leerzaam. Deze instelling is er om ons te informeren. Immers, zij heet voluit 'Centrum Documentatie en Informatie Israel'. Vandaar dat zij ons informeert over het feit dat Israel een nieuwe regering heeft. De meeste media - de Israelische krant Haaretz voorop - hebben gemeld dat deze regering de meest rechtse is ooit, waaraan kolonisten het voor het zeggen hebben. Op Defensie zitten de hardst mogelijke haviken, een kolonistenvoorman bezet het sleutelministerie van Huisvesting en Bouwen, het kabinet telt een ruime hoeveelheid 'nationalistische' Likud-Beiteinu ministers en kolonisten hebben sleutelposities gekregen bij de verdeling van plaatsen in belangrijke Knesset- commissies, terwijl ook een brede ministeriële commissie moet gaan toezien op vredesonderhandelingen met de Palestijnen die de nieuwe minister Tzipi Livni zou willen gaan voeren.
 Maar het CIDI informeert ons zo:
 Het nieuwe kabinet herbergt meer gematigden dan de vorige regering-Netanyahu. De nieuwe minister van Financiën is de gematigde oud- journalist en televisiepresentator Yair Lapid van de centristische Yesh Atid-partij, de op een na grootste van Israel. Ook Tzipi Livni, die als minister van Buitenlandse Zaken bekend stond als een voorstander van vredesonderhandelingen, komt terug - nu als minister van Justitie.

Er staat nog meer op de CIDI-site. Zo lees ik ook dat de CIDI-Jongeren (CiJo) donderdag willen gaan demonstreren tegen het bezoek van de Turkse premier Erdogan. Waarom? Omdat Erdogan lelijke dingen heeft gezegd over het zionisme. Hij heeft gezegd dat zionisme gelijk staat aan misdaden tegen de menselijkheid. (CiJo maakt daarvan dat hij het 'Joodse zelfbeschikkingsrecht' een misdaad tegen de menselijkheid noemt). Ook is Erdogan niet voor GayPride. Verder zou hij bezwaar maken tegen het plaatsen van Turkse pleegkinderen bij christelijke of lesbische pleegouders. CiJo vindt echter dat het on-Nederlands is om onderscheid te maken naar geaardheid, religie of ras en dat Erdogan.zich niet met 'onze kinderen' moet te bemoeien. (Jeugdzorg, nemen jullie hier even nota van? Het volgende Joodse kind dat uit huis geplaatst wordt, mag van de CiJo best naar een gereformeerd gezin in Staphorst, of een leuke fundamentalistisch islamitische Turkse of Marokkaanse familie). Verder signaleert CiJo dat Erdogan geen vriend is van de Koerden (onlangs sloot hij nog een Koerdische krant en zette hij advocaten gevangen, aldus CiJo. Human Rights Watch noemde dat een schending van de mensenrechten). Verder bezet Erdopgan natuurlijk een deel van Cyprus.

Vandaar dat CiJo zegt: 
Een Turkse premier die verantwoordelijk is voor twee bezettingen, de inperking van de persvrijheid en grove schendingen van de mensenrechten heeft Nederland niet de les te lezen! 

Wat? Twee bezettingen? Inperking persvrijheid? Grove schendingen van de mensenrechten volgens Human Rights Watch? Waar heb ik dat toch ook alweer meer gehoord?
Beste CIDI-jongeren, dit heet dus een chotspe. En een hele grove, bovendien. Als jullie willen demonstreren tegen een land dat zich aan twee of drie bezettingen, en het op grote schaal schenden van de mensenrechten schuldig maakt, weet ik nog wel een andere kandidaat om tegen te demonstreren. Het ligt niet al te ver van Turkije en de premier ervan komt hier ook nog wel eens op bezoek. Ik begrijp niet hoe jullie met die kilo's boter op jullie zionistische koppen dit soort hypocriete 'de-pot-verwijt-de-ketel-achtige geluiden durven op te schrijven. Als ik jullie was - of het CIDI -  zou ik me gaan schamen. (En bij wijze van zelfkastijding thuis al die ruim 70 VN-resoluties gaan lezen waar opeenvolgende Israelische regering in de loop van ruim zestig jaar hun togus mee hebben afgeveegd).

Palestijnen demonstreren tegen komst Obama en stichten opnieuw een protestdorp in de sector E1


Het kamp wordt opgezet. (Foto Activestills.org/Oren Ziv)

 Het belangrijkste nieuws omtrent het tweedaagse bezoek van de Amerikaans president Obama aan Israel kwam woensdagochtend ongeveer op hetzelfde tijdstip dat de president landde op het vliegveld Ben Gurion. Een groep Palestijnse demonstranten zette toen opnieuw een protestdorp van tenten op op Palestijnse grond, zoals ze dat al een aantal keren eerder hebben gedaan. Het dorp van woensdag werd opgezet in de zogenoemde 'Area E1' tussen Jeruzalem en de grote nederzetting Ma'aleh Adumim. Israel is van plan daar te gaan bouwen, wat de Westoever de facto in twee helften zou splitsen.
Het nieuwe dorp kwam vrijwel op dezelfde plaats waar in januari ook het eerste protestdorp, Bab al-Shams (Poort van de Zon) geheten korte tijd stond, totdat het Israelische leger het afbrak, namelijk op grond die oorspronkelijk toebehoorde aan het dorp Issawiya (nu ingelijfd in Groot-Jeruzalem). Het was geen toeval dat de oprichting van het protestdorp samenviel met de komst van de president. De activisten zeiden in een verklaring dat ze op deze manier hun oppositie wilden tonen tegen de politiek van Obama's regering. Zij noemden die ''medeplichtig aan Israels bezetting en kolonialisme''. ''Een regering die 43 keer haar veto heeft gebruikt ten gunste van Israel en ten nadele van de Palestijnse rechten, een regering die jaarlijks meer dan drie miljard dollar aan militaire hulp aan Israel verstrekt, kan geen enkele positieve bijdrage leveren aan het nastreven van rechtvaardigheid,'' aldus de verklaring.  
Demonstratie in Hebron tegen de komst van Obama. De betogers droegen maskers van Obama en Martin Luther King. (Foto Activestills.org/Yotam Ronen).

Intussen werd onder meer ook in Hebron en in Gaza door Palestijnen tegen de komst van Obama gedemonstreerd. Een dag eerder waren er al anti-Obama demonstraties geweest in Ramallah. De Palestijnen zijn boos en teleurgesteld dat Obama naar Israel komt met lege handen en zonder dat hij enig initiatief of vredeplan met zich meebrengt om het zogenaamde 'vredesproces' vooruit te helpen, dat al het sinds het sluiten van de Akkoorden Van Oslo in 1993, dus nu al 20 jaar, in het slob zit. De president die in zijn eerste termijn nog een bouwstop in de Israelische nederzettingen bepleitte, komt ditmaal alleen 'om te luisteren', zoals hij zelf heeft aangekondigd.
Obama zal Netanyahu ontmoeten en onder meer een bezoek brengen aan het Israel Museum in Jeruzalem. Ook zal hij 'enkele uren' doorbrengen in Ramallah en Bethlehem, dat wil zeggen bezet gebied. Ook daarover zijn de Palestijnen slecht te spreken. Het accentueert de ongelijkheid namelijk nog meer. Zo zal Obama bijvoorbeeld ook het graf van Yitzhak Rabin in Jeruzalem aandoen, maar het graf van Yasser Arafat in Ramallah (die indertijd de Nobelprijs met Rabin deelde) slaat hij over.
Veel mensen vragen zicjh af wat Obama überhaupt in Isarel komt doen. Volgens mij is dat vooral om public relations te bedrijven en Joods-vriendelijk over te komen. Israel is daar uiteraard tevreden mee. Maar wat de Palestijnen betreft had hij dus beter kunnen wegblijven.   

maandag 18 maart 2013

Ya'alon en Danon, het meest Arabierenhatende duo ooit op Israels ministerie van Defensie

Het wordt tijd om nog wat aandacht te schenken aan de mensen die nu in Israel in de nieuwe regering van Netanyahu het ministerie van Defensie gaan bemannen. Naast Moshe Ya'alon, een oud-stafchef die de  minister wordt en die ik al had genoemd, wordt namelijk verrassenderwijs Danny Danon (Likud-Beiteinu, net als Ya'alon) de staatssecretaris. Daarmee zijn dan twee mannen die beiden tegenstander zijn van de twee staten-oplossing en uitgesproken voorstanders van het nederzettingenbeleid, de baas geworden over Defensie. Het is van belang dat hier nog eens met nadruk te melden, want Defensie is de instantie die het voor het zeggen heeft op de Westoever (het militaire gezag is daar het hoogste gezag) en bovendien is Defensie ook de instantie die beslissingen bekrachtigd of kan tegenhouden met betrekking tot de nederzettingen.
Ya'alon

De kolonisten kunnen wat deze zaken betreft rekenen op de nieuwe mannen op Defensie. Ya'alon leverde verleden jaar oktober felle kritiek op zijn voorganger Ehud Barak toen die een Palestijns huis in Hebron, dat de kolonisten hadden ingenomen, liet ontruimen hangende een onderzoek naar de vraag of de koopakte die de kolonisten hadden overlegd wel geldig was. Ya'alon betichtte Barak ervan de 'nederzettingen in Judea en Samaria tegen te werken' en hij eiste dat hem de verantwoordelijkheid voor de nederzettingen zou worden ontnomen. De koopakte bleek later een vervalsing. Maar zoiets zal 'Bogie' Ya'alon, zoals zijn bijnaam luidt, er straks waarschijnlijk niet van weerhouden in vergelijkbare omstandigheden met de ogen dicht de kolonisten gelijk te geven.
Ya'alon is ook een tegenstander van de twee-statenoplossing. Of beter: hij is ervan overtuigd dat die er niet kan komen, omdat de Palestijnen dat niet willen. Waar hij dat op baseert is niet duidelijk, maar feit is dat hij is voor het eindeloos handhaven van de status-quo (crisis management noemt hij dat), totdat de Palestijnen zichzelf hebben opgevoed en er misschien iets kan worden afgesproken. 
Zijn nieuwe staatssecretaris gaat nog een stapje verder. Danon, één van de coming men van de Likud (hij is 42), gelooft überhaupt  niet in de twee-statenoplossing of land voor vrede. Wat hem betreft moet dat de rest van de wereld uit hun hoofd worden gepraat. Hij wil dat Israel de hele Westoever annexeert, afgezien van plaatsen die dicht bevolkt door Palestijnen zijn. In zijn eigen woorden heet dat: 'We willen zoveel mogelijk land met zo min mogelijk Arabieren.' En die Arabieren zouden moeten worden overgedaan aan Jordanië, terwijl Egypte dan de Gaza strook-krijgt.

Danon
Danon is ook één van de grootste Arabierenhaters die de huidige Israelische politiek rijk is. Hij probeerde in 2008 het staatsburgerschap van het parlementslid Azmi Bishara in te laten trekken, die een reis naar Syrië had gemaakt, en in 2010 probeerde hij dat nog eens met het Arabische Knessetlid Hanin Zoabi, omdat ze op de Turkse boot Mavi Marmara naar Gaza had willen varen. Beide pogingen strandden, maar zijn representatief voor Danon, die strijd voert tegen alles wat Palestijn of links is. Zo stond hij aan de wieg van wetgeving die linkse NGO's dwingt hun subsidiegevers openbaar te maken (wat ze overigens al deden), wilde hij een wet introduceren die Palestijnen dwingt trouw te zweren aan de Joodse staat Israel alvorens ze een paspoort of een rijbewijs kunnen krijgen, en diende hij met succes een wet in die kolonisten in staat stelt een schadevergoeding te eisen van mensen of instanties die reclame maken voor een boycot van hun producten. Ook op het racistische vlak laat hij van zich horen. Toen verleden jaar allerlei gedoe ontstond rond de ongeveer 60.000 zwarte immigranten uit Afrika, stond Danon als voorzitter van de Knesset-commissie van Immigratie, Absorptie en Diaspora-zaken vooraan om hun onmiddellijke deportatie te eisen.
Danons baas, Ya'alon, is overigens evenmin een vriend van de Palestijnen. In een interview met Haaretz sprak hij er in 2002 (de tijd van de Tweede Intifada) van dat de 'Palestijnse dreiging elementen van kanker vertoont die we moeten afsnijden. Er zijn allerlei soorten van aanpak tegen kanker. Sommigen zeggen dat het nodig is organen te amputeren, maar ik pas op dit moment chemotherapie toe'.  In 2009 ontstond er rumoer om dat hij groepen zoals Vrede Nu die campagne tegen de  nederzettingen voeren een 'virus'noemde 

Tegen Ya'alon zijn ook aanklachten wegens oorlogsmisdaden ingediend. In de VS diende in 2007 een zaak tegen hem wegens het bombardement in 1996, tijdens de Israelische invasie van dat jaar in Libanon, van een emplacement van de VN waar burgers schuilden. Ya'alon was toen de verantwoordelijke commandant.  Ondanks waarschuwingen van de VN gingen de beschietingen door en werden ruim 100 burgers gedood. Amerikaanse rechters oordeelden echter dat de klagers, onder wie een man die zijn vrouw en negen kinderen had verloren, niet ontvankelijk waren omdat Ya'alon diplomatieke immuniteit genoot. In Groot-Brittannië werd wèl een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd, wegens een klacht over het nachtelijke bombarderen in juli 2002 van een flatgebouw in Gaza om een militaire leider van Hamas, Salah Shehadeh, te doden. Bij het bombardement werden ook 14 andere bewoners van het gebouw gedood die lagen te slapen. Onder hen waren negen kinderen. Groot-Brittannië heeft sindsdien een wetswijziging doorgevoerd zodat Israelische politici niet meer bang hoeven te zijn voor dit soort gerechtelijke acties.
Uiteraard zijn Ya'alon en Danon niet de enige gezichtsbepalende figuren in deze nieuwe Israelische regering. Maar een portretje van de twee nieuwe mannen op Defensie leek op zijn plaats, omdat het de sfeer van deze regering schetst. Ik had het er al eerder over dat de belangrijke post Huisvesting en Bouw naar een uitgesproken aanhanger van de nederzettingen is gegaan, de voormalige leider van de nederzettingenorganisatie Yesha, Uri Ariel. Hij is van de Habayit HaYehudi, de meest rechtse partij in de coalitie, die geleid wordt door Naftali Bennet (minister van Handel en Economie en eveneens een oud-leider van Yesha).  En er is nog een hele rits andere namen die in dit rechtse plaatje passen, zoals de Likud-Beiteinu ministers Uzi Landau, een oude getrouwe van Sharon, nu minister van Toerisme, Gideon Sa'ar die naar Binnenlandse Zaken gaat, of Yair Shamir (zoon van oud-premier Yitzhak Shamir) die Landbouw krijgt. De krant Haaretz geeft ook nog een hele lijst benoemingen aan het hoofd van strategisch belangrijke Knesset-commissies die eveneens de indruk versterken dat dit kabinet nog aanmerkelijk rechtser en nationalistischer te werk zal gaan dan het vorige.
Twee plannen kwamen intussen al in de openbaarheid: de nieuwe regering zou de kiesdrempel willen verhogen naar 4%, een maatregel die kleinere partijen uit de Knesset zou weren. Daaronder valt bijvoorbeeld een partij als Kadimah die tot de grootte van een splinter is geslonken, maar toevallig ook wel net alle Arabische partijen. Een ander voornemen zou zijn om het Joodse karakter van Israel meer prominentie te verlenen, wat ten koste zou gaan van het democratische gehalte van Israel en onder meer de status zou willen afschaffen van het Arabisch als tweede officiële taal.

zondag 17 maart 2013

Israel deporteert hongerstaker Ayman Sharawneh naar Gaza

Sharawneh
Israel heeft zondagvond de 36-jarige Palestijnse hongerstaker Ayman Sharawneh naar Gaza gedeporteerd. Dat gebeurde nadat Sharawneh erin had toegestemd een papier te ondertekenen waarbij hij voor tien  wordt verbannen. Sharawneh, afkomstig uit Hebron op de Westoever en vader van negen kinderen, deed dit omdat hij vreesde anders voor 18 jaar achter de tralies te verdwijnen.
Sharawneh was - met een onderbreking - in hongerstaking sinds juli 2012. Hij was deze staking begonnen nadat hij - na in 2011 te zijn uitgewisseld tijdens de gevangenenruil tegen Gilad Shalit - opnieuw was gearresteerd. Hem hing boven het hoofd dat hij - op grond van een legerorder die Israel nog tijdens de gevangenruil in stilte had uitgevaardigd - de rest van zijn straf van 28 jaar (waarvan hij tien jaar had uitgezeten) alsnog te moeten ondergaan. De militaire order behelsde namelijk dat bij de gevangenenruil vrijgelaten gevangenen de rest van hun straf alsnog zouden moeten uitzitten als ze opnieuw zouden worden gearresteerd voor een vergrijp waarop mogelijk een straf van drie maanden stond. De autoriteiten hebben overigens nooit verteld waarom Sharawneh opnieuw was gearresteerd.
 
Sharawneh wordt door de menigte op een brancard het Shifa ziekenhuis in Gaza-stad binnengedragen. (Reuters/Mohammed Salem)

De totaal verzwakte hongerstaker arriveerde zondagavond op een brancard in Gaza waar hij werd opgewacht door een menigte. De Palestijnse onderminister van Gevangenenzaken, Ziad Abu Ein, vertelde het persbureau Ma'an dat de ondertekening van de overeenkomst tussen Sharawneh en Israel buiten de Palestijnse Autoriteit om is gegaan. De PA verzet zich tegen de gedwongen deportatie van gevangenen. Abu Ein zei dat Israel probeert om de andere 'lange termijnhongerstaker' Samer Issawi, die inmiddels 218 dagen in hongerstaking is om vergelijkbare redenen als Sharawneh, te bewegen eveneens zo'n deportatie-papier te ondertekenen. Blijkbaar is Israel er veel aan gelegen om niet straks een dode hongerstaker aan de familie te hoeven teruggeven, met als mogelijk gevolg woedende reacties en demonstraties. Issawi weigert echter.

Update: Israelsiche troepen hebben maandagmorgen 18 maart, de ochtend na de dag dat Sharawneh naar Gaza werd gedeporteerd, zijn broer, de 24-jarige Jihad Sharawneh aangehouden. Hij werd opgepakt in zijn huis in Deir Samit ten zuiden van Hebron. De reden van zijn arrestatie is onduidelijk.
Broers van hongerstakers worden vaker gearresteerd. Ook een broer van Issawi, Shady Ishawi,  werd onlangs (op 17 februari) opgepakt tijdens een overval op het huis van de familie in de wijk Issawiyah in Jeruzalem. Eerder,  in januari, was ook al het huis gesloopt van een andere broer van Issawi, Ahmed. 

Grote vreugde bij Israelische Facebook-gebruikers over dood van 16 Palestijnen bij busongeluk


 

Zeventien mensen zijn zaterdag omgekomen en 38 zijn gewond geraakt bij een busongeluk op de weg van Amman langs de Dode Zee naar de Allenby crossing. De bus bracht Palestijnen terug naar Jenin op de Westoever, nadat zij de 'umra' naar Mekka hadden volbracht (de umra of 'kleine pelgrimage' kan ten allen tijde worden volbracht, in tegenstelling tot de 'hadj' die gebonden is aan een vast tijdstip van de islamitische kalender). Zestien doden waren Palestijnen, één slachtoffer was de Jordaanse chauffeur van een truck waarmee de bus in botsing was gekomen alvorens over de kop te gaan.(Foto Reuters)
In Israel werd het ongeluk op Facebook door veel jongeren met groot enthousiasme begroet. Ali Abunimah verzamelde op zijn blog een hele reeks weerzinwekkend racistische uitlatingen. 'Ik had niet om een betere morgen dan dit kunnen vragen,' schreef Kobi Yaacov Saroussi.  Demri Alice meldde dat er eindelijk iets was om 'te liken'.  Eitan Wolfer Eifergan schreef: 'Prachtig, laten we hopen dat iedereen in de bus Arabisch was.' En er waren nog veel meer van dit soort reacties. Maar ik besluit hier met de opmerking van Chen Shaptiban, soldaat in de Golani Brigade, die schreef: 'Mogen alle Arabieren sterven. Er is geen plaats voor Arabieren in Eretz Israel. Misschien klinkt het vreselijk voor sommige mensen in Noord-Tel Aviv, maar ze verdienen het niet in deze staat te leven. En ja, ik ben een trotse racist, trots op mijn staat en de soldaten die hem bewaken.'
(Meer van hetzelfde, zoals gezegd, op de blog van Ali Abunimah. En misschien kan iemand even Joel Voordewind van de ChristenUnie en Kees van der Staaij van de SGP hierop attenderen. Die hebben namelijk altijd de mond vol over de 'haat van de Palestijnen' en de manier 'waarop de Palestijnen hun kinderen opvoeden tot haat'. Ik denk dat dit leerzaam voor hen is. En mijn blog lezen ze vast niet (laat staan dat van Ali). Ik heb zo'n idee dat ze denken dat wij niets anders dan ordinaire antisemieten zijn).

Israel houdt cartoonist vast zonder duidelijke reden

The independent prison of Palestine according to Saba'aneh
 Saba'aneh: De onafhankelijke gevangenis Palestina.

De bovenstaande cartoon is van Mohammad Saba’aneh (33), een Palestijnse cartoonist die onder meer tekent voor de krant Al-Hayat al-Jadida. Saba'aneh werd op 16 februari aangehouden bij de Allenby brug toen hij terugkwam van een bijeenkomst in Amman in Jordanië van de Arab-American University in Jenin (een samenwerkingsproject van het Palestijnse ministerie van Onderwijs, de universiteit van Californië en de  universiteit van de staat Utah). Saba'aneh werkt daar bij de afdeling woordvoering.
De detentie van Saba'aneh, die de eerste weken geen advocaat mocht raadplegen, is een aantal keren door de militaire rechter in Ofer verlengd. De laatste keer werd aangevoerd dat meer onderzoek nodig was, nadat het huis van zijn familie overhoop is gehaald, computers zij n meegenomen en ook ook zijn broer is gearresteerd De organisatie Reporters without Borders heeft al op 21 februari tegen Saba'anehs arrestatie geprotesteerd.
(h/t +972)

zaterdag 16 maart 2013

Yunus, en het (kennelijk vergeten) verhaal van de Joodse oorlogspleegkinderen

Het is een beetje een pijnlijke zaak. Maar omdat niemand het naar voren brengt doe ik het maar: de affaire van het Turkse jongetje Yunus (9). Die werpt licht op een aspect van de jeugdzorg in Nederland waar kennelijk geen oog voor is. Yunus werd in 2008 aan de ouderlijke macht onttrokken en bij een pleeggezin geplaatst, een lesbisch gezin. Het was de bedoeling dat de twee broertjes van Yunus ook bij dit paar zouden worden ondergebracht, maar de ouders van Yunus wisten dit te voorkomen door met de kinderen naar Turkije te vluchten.
De biologische moeder van Yunus, Nurgül Azeroğlu, wil Yunus weer terug. Zij verscheen eerder deze maand op de Turkse televisie om een beroep te doen op de Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan om tussenbeide te komen. Het was een uitgelezen moment, want Erdoğan komt volgende week een dag op bezoek in Nederland. En de hartenkreet van de moeder had weerklank in Turkije, want daar is volop begrip voor het feit dat het schrijnend is, dat zo'n islamitische jongetje nu net terecht moet komen bij een christelijk paar, dat bovendien ook openlijk lesbisch is.
Minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken heeft fel op de geluiden uit Turkije gereageerd en het 'aanmatigend en ongepast' genoemd dat een buitenlandse mogendheid zich met het Nederlands beleid op dit punt bemoeit. Nederland kijkt niet naar de religie of de geaardheid van pleeggezinnen in zulke gevallen en de pleegouders van Yunus, die intussen voor alle zekerheid maar even zijn ondergedoken, verdienen volgens hem bewondering 
En nu mijn punt. In Nederland wordt er zoals Asscher doet zo fel gereageerd omdat er Turkse vooroordelen (de islam!) jegens homoseksuelen in  het geding zouden zijn. Dat is vast ook het geval. Maar er speelt nog wat anders mee dat eigenlijk veel belangrijker is: hier is namelijk - wat in de context van het Midden-Oosten ondenkbaar is - een islamitisch kind toevertrouwd aan een christelijk gezin. Volgens Asscher mogen we daar niet moeilijk over doen en wordt op zulke dingen in Nederland niet gelet. Maar dan wil ik hem - en al die andere Nederlanders die nu zo verontwaardigd reageren op de geluiden uit Turkije - toch even wijzen op een pijnlijke Nederlandse erfenis van Tweede Wereldoorlog die kennelijk - met hetzelfde gemak als waarmee we onze misdaden in Nederlands-Indië of de schande van Srebrenica wegpoetsen  - nu al in het vergeetboek is geraakt.
 Die zaak betreft de oorlogspleegkinderen. Veelal waren dat Joodse kinderen die ondergedoken hadden gezeten bij pleeggezinnen. Hun ouders waren vaak omgekomen in de kampen, maar soms ook niet en ook waren er vaak nog overlevende familieleden. Een commissie met de naam Voogdijcommissie Oorlogspleegkinderen, waarin met name de gereformeerde verzetsheldin Gezina van der Molen een leidende  rol vervulde, ontfermde zich over hen. Om conflicten tussen overlevende familieleden en tijdelijke pleegouders te voorkomen, maar ook - en vooral -  om te voorkomen dat dergelijke Joodse kinderen alsnog een Joodse opvoeding zouden krijgen in plaats van een nette christelijke, kreeg deze voogdijcommissie het voor elkaar dat alle nog levende ouders van die Joodse pleegkinderen uit de ouderlijke macht werden ontzet. De voogdijcommissie kon daarna beslissen over hun lot en zich uitleven in haar zendingsdrang. Dat leidde ertoe dat de Joodse gemeenschap het nakijken had en dat veel van die Joodse kinderen als gevolg van hun christelijke opvoeding totaal van hun familie zijn vervreemd. Mijn eigen twee oudste kinderen, bijvoorbeeld, hebben dankzij het zegenbrengende werk van mevrouw Van der Molen achternichten en neefjes die zij nooit hebben gezien en van wie ze de naam niet eens kennen. Het zijn kinderen van een volle nicht van hun moeder, mijn eerste vrouw, die ondanks allerlei pogingen van haar Joodse familie om de zorg over haar terug te krijgen, katholiek is opgevoed en nooit meer iets van haar biologische familie heeft willen weten. Haar pleegouders hebben zelfs geen brief ooit beantwoord. 
Dit pijnlijke hoofdstuk in de afwikkeling van de erfenissen van de Tweede Wereldoorlog is uitstekend beschreven in het boek 'Om het joodse kind' van Elma Verheij (Nijgh en Van Ditmar, 1991) waarvan hier een recensie is te lezen in de NRC. Het is een verhaal van bevoogdend gedrag jegens een Joodse gemeenschap waarvan toen blijkbaar het recht op het hebben van een eigen godsdienst en eigen gebruiken even moest wijken voor de zendingsdrift in naam van het veel beschaafder geachte christendom.
Vele jaren later werd door de meeste mensen erkend dat het optreden van de Voogdijcommissie uitermate beschamend  was geweest. Maar kennelijk hebben we er in dit land niet veel van geleerd. Nu speelt het feit dat de ongetwijfeld liefdevolle opvoeding van de lesbische christelijke moeders van Yunus wel ongeveer gedoemd is hem totaal van zijn achtergrond te vervreemden, opnieuw geen enkele rol. Het màg geen rol spelen, want de islam is achterlijk en ziet lesbische moeders niet zo zitten. En wij zijn progressief en hebben dus - net als Van der Molen destijds - een beschavende rol. 
Ik ben zo vrij om dat een schandalig standpunt te vinden. Lesbische moeders, best. Maar niet voor de islamitische Yunus. Christelijke ouders, OK, maar niet voor een islamitisch kind. Het Nederlandse jeugdrecht hoort met dit soort dingen rekening te houden, anders is het een beschaafd land onwaardig. En trouwens, stel je de kreten eens voor als het omgekeerd zou zijn geweest. Niet Yunus, maar de christelijke Johan, zoon van gelovige ouders die wordt ondergebracht bij Turkse-islamieten.... 

Palestijnse taxichauffeur overlijdt als gevolg van traangasaanval twee weken geleden

Funeral Of Ghazawna - Image By Shorouq Zeid - WAFA News
De begrafenis in Al-Ram bij Jeruzalem van Mo'ayyed Ghazawneh (Shorouq Zei/Wafa).

Een 34-jarige taxichauffeur, Mo’ayyad Nazeeh Ghazawna uit Al-Ram ten noorden van Jeruzalem, is vrijdag overleden als gevolg van verwondingen door traangas die hij op 22 februari opliep tijdens een demonstratie. Israelische militairen schoten toen een traangasgranaat in zijn taxi. Ghazawna, die geen deelnemer aan de demonstratie was, raakte ernstig gewond. Hij werd naar de intensive care van het Palestijnse Medische Centrum in Ramallah gebracht, waar hij vrijdag overleed.
Ghazawneh was vader van een dochtertje van vijf en een zoontje van vier. Zijn vrouw is zwanger van een derde kind. Na zijn begrafenis braken relletjes uit tussen jongeren en het Israelische leger. Daarbij vielen enkele gewonden door traangas en rubberkogels.
De dood van Ghazawneh is de zoveelste in een reeks. Dinsdag werd de 25-jarige Mahmoud al-Teiti, een student journalistiek, doodgeschoten in een kamp bij Hebron. Volgens medische kringen werd hij getroffen door een dumdum kogel in zijn hoofd. Vorige week vrijdag overleed de 22-jarige Mohammed Asfour uit het dorp Abud aan de gevolgen van een schotwond in zijn hoofd door een rubberkogel (=een met rubber overtrokken stalen kogel) die hij twee weken eerder opliep. Op 23 februari stierf de 30-jarige pompbediende Arafat Jaradat uit Hebron in de Israelische Megiddo-gevangenis aan de gevolgen van marteling. 
In een andre ontwikkeling heeft het Israelische leger in de nacht van donderdag op vrijdag een tiental jongeren gearresteerd in twee dorpjes bij Qalqilya, omdat zij verdacht werden van het gooien van stenen. De legereenheden hielden nachtelijke razzia's in de dorpjes omdat dit stenen gooien de oorzaak zou zijn geweest van een verkeersongeluk op weg nr 5 in de buurt van de nederzetting Ariel. Een vrachtauto remde daar nadat hij was geraakt door een steen en de bestuurster van een auto daar achter, afkomstig uit de nederzetting Yakir,  lette blijkbaar niet op, zodat zij er achterop botste. Een van haar dochters, een tweejarige baby, raakte daarbij ernstig gewond. Het Israelische leger trad een dag later krachtig op, want 'een dergelijke vorm van volksterreur zal niet worden geduld', zoals een militaire woordvoerder zei.

Meer naar het zuiden, in Hebron, braken vrijdag rellen uit  toen Israelische troepen jongeren kwamen arresteren die van het gooien van stenen werden verdacht. Op de video is te zien dat de militarien werden onthaald op molotov-cocktails. Drie kinderen werden gearresteerd, onder wie een tienjarig jongetje. In At-Tuani bij Yatta (ten zuiden van Hebron) werden nog eens drie 15-jarige jongens meegenomen. 

vrijdag 15 maart 2013

Israel heeft een nieuwe regering, met haviken op de belangrijkste sleutelposten

לא יכהנו כסגניו של נתניהו. בנט ולפיד (צילום: gettyimages)
Lapid (l) en Bennett (Getty)

Israel heeft eindelijk een nieuwe regering. Premier Netanyahu zal zaterdagavond aan president Peres officieel bekend maken dat het hem gelukt is een kabinet te vormen van zijn partij, met Tzipi Livni's Hatnua, Bayit Yehudi van Naftali Bennett en Yesh Atid van Yair Lapid. De nieuwe regering  steunt op 68 leden van de 120 man tellende Knesset.
Aan de vorming van de regering Netanyahu III ging zes weken van heftig onderhandelen vooraf, een ongekend lange tijd voor een Israelische formatie. De orthodoxe partners waar Netanyahu eerder mee regeerde zijn uit de regering verdwenen onder druk van Yair Lapid. Op diens aandringen zijn ook afspraken gemaakt over een nog op te stellen nieuwe wet op de dienstplicht die de vrijstelling van religieuze studenten terugdraait. Ook is het kabinet afgeslankt naar 22 leden (18 ministers en vier staatssecretarissen). Lapid kreeg echter niet het door hem begeerde ministerie van Buitenlandse Zaken. In plaats daarvan wordt hij minister van Financiën en krijgt zijn partij nog vier andere ministeries.
Netanyahu wist tijdens vaak heftige onderhandelingen de belangrijkste portefeuilles te behouden voor Likud-Beiteinu. Daaronder zijn de ministeries van Defensie, Binnenlandse Zaken en Buitenlandse Zaken. Dit laatste ministerschap wordt waargenomen door Netanyahu totdat Avigdor Liebermans rechtzaak voorbij is en hij weer aan de slag kan. Staatssecretaris van dit departement wordt naar verluidt Ze'ev Elkin, één van de hardste haviken uit de L:ikud-parlementsfractie. Het zeer belangrijke ministerie van Defensie gaat naar de uitgesproken Likud-diehard Moshe Ya'alon, een voormalige stafchef.
Tzipi Livni's partij krijgt twee ministeries. Ze wordt zelf minister van Justitie en ook wordt ze op haar verzoek speciaal belast met de vredesonderhandelingen met de Palestijnen. Maar deze laatste taak zal vermoedelijk weinig gaan inhouden, want het totale beleid ten aanzien van de Palestijnen zal worden gecoördineerd door een speciaal ministerieel comité, waarvan naast Livni ook Netanyahu, Ya'alon, Bennett, Lapid (en straks ook de minister van Buitenlandse Zaken) gaan uitmaken.   
Habayit Yehudi krijgt drie ministeries.Bennett zelf wordt minister van Handel en Economie. Maar zijn partij die voor uitbreiding van de nederzettingen is en minstens een deel van de Westoever wil inlijven bij Israel, krijgt ook het strategisch uiterst belangrijke ministerie van Bouw en Huisvesting. Op deze post komt Uri Ariel, een kolonist en voormalige voorman van de kolonistenorganisatie Yesha. De Israelische krant Haaretz schreef naar aanleiding van deze postenverdeling dat de sleutelministeries voor verdere uitbreiding van de nederzettingen daarmee in handen zijn van belangrijke voorvechters ervan, namelijk de ministers van Defensie, Ya'alon, en van Huisvesting, Ariel. Volgens Haaretz stevent het nieuwe kabinet Netanyahu III met deze 'bemanning' af op een duidelijk doel: namelijk het bereiken van het getal van één miljoen kolonisten op de Westoever (nu is dat met de Joodse inwoners van Oost-Jeruzalem erbij gerekend op ruim de helft hiervan).
Voor diegenen die dachten dat door de winst van 19 zetels voor een 'middenpartij' als Yesh Atid de volgende regering van Israel minder rechts en nationalistisch zou zijn, is dit wellicht een teleurstelling. Maar zij hadden uit de verkiezingsstrijd kunnen afleiden dat Lapid en zijn Yesh Atid in feite totaal niet in een compromis met de Palestijnen zijn geïnteresseerd, maar veeleer in een verbetering van de financiële positie van de middenklassen. Lapid is zeker geen tegenstander van de nederzettingen (die zijn volgens hem 'niet het probleem'). Bovendien is hij een uitgesproken tegenstander van een compromis over Jeruzalem. En tenslotte heeft hij tijdens de vaak harde onderhandelingen met Netanyahu een bondgenootschap gesloten (en een warme vriendschap ontwikkeld) met de ultra-rechtse Naftali Bennett van Habayit Yehudi.
Een van de eerste openbare optredens van de nieuwe regering komt tijdens het bezoek van president Obama aan Israel van volgende week. Maar vuurwerk wordt niet verwacht. Obama heeft al aangekondigd dat hij geen nieuwe vredesplannen meebrengt.
(Voor een volledige lijst van ministers, zie Haaretz, klik op de illustratie)    

donderdag 14 maart 2013

Etiketteren van producten uit nederzettingen is niet meer dan symboolpolitiek

http://www.hayesgardenworld.co.uk/sites/default/files/images/products/riviera-lounge-set.jpg
Plastic tuinmeubelen van de Israëlische firma Keter (ook bekend onder de naam Jardin) . Keter heeft fabrieken in Israel zowel als op de Westoever. Wat is dan de oorsprong van Keters producten? 

 Een paar dagen geleden werd bekend dat Nederland  winkels het niet-bindende advies geeft om producten uit Israelische nederzettingen  niet langer te verkopen als 'made in Israel' maar als producten vervaardigd in Israëlische nederzettingen. Immers, die nederzettingen  zijn illegaal en een obstakel voor een vredesakkoord tussen Israel en de Palestijnen. In overeenstemming met een afspraak van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken wil minister Timmermans daarom deze maatregel doorvoeren.
Christelijke partijtjes als de CU en de SGP (en ook de PVV van Wilders) zijn hier tegen. Zij vinden blijkbaar dat Israel als bezetter, in strijd met de internationale rechtsorde,  het recht heeft de grond van de Palestijnse eigenaars in Oost-Jeruzalem en de Westoever in te pikken. Anderen vinden de maatregel van Timmermans niet ver genoeg gaan. Op internet circuleert een oproep om  de producten uit de nederzettingen ook daadwerkelijk te weren: 

Nog weer een ander commentaar komt van de scheidende CIDI-directeur Ronny Naftaniel. Hij noemt de maatregel van Timmermans 'een vorm van symboolpolitiek, die weinig zal bijdragen  aan nieuw vredesoverleg tussen Israeli’s en Palestijnen'. 
Naftaniel voegt eraan toe dat er een extra probleem is:
Van belang is dat de artikelen 23 t/m 26 van verordening nr 2913/92 van de Europese Raad, die de herkomstaanduiding regelen, vragen om misverstanden. Zij staan toe dat bij de oorsprong van producten als wijn en olijfolie niet het land staat vermeld waar de druiven of olijven vandaan komen, maar het land waar ze in de fles zijn gestopt. Zo wordt wijn die Marokkaanse druiven bevat, maar in Frankrijk is gebotteld meestal verkocht als Franse wijn. Hetzelfde dient dan te gelden voor Golan wijn. De druiven komen van de bezette Golan hoogte. Als die gebotteld worden op de Golan, dan moet er straks op het etiket staan 'produce from a Golan settlement’'. Maar als die wijn in Israel wordt gebotteld, dan dient die wijn volgens de bestaande EU regels, waaraan Israel en de EU zich middels het Associatieverdrag hebben gebonden, als 'produce from Israel' te worden gelabeld. Als Nederland en andere EU landen anders zouden handelen, maken zij zich schuldig aan economische discriminatie van Israel en ligt de weg naar het Europese Hof open. 

Met andere woorden: de maatregel van Timmermans is eigenlijk nauwelijks na te leven. En daarin moet ik Naftaniel gelijk geven. De meeste wijnfirma's in Israel hebben vestigingen zowel in bezet gebied als in Israel zelf en zullen dus de etikettering makkelijk kunnen ontduiken. Ook de maker van tuinmeubelen, Keter (zie het plaatje dat ik bij dit stukje zette) heeft fabrieken op de Westoever en in Israel zelf. Eigenlijk geldt dat voor heel veel, zoniet bijna alle bedrijven in de nederzettingen. Want de nederzettingen zijn nu eenmaal totaal afhankelijk van de Israelische infrastructuur (vervoer, levering van energie, leveranties van grondstoffen en kapitaal) en dusdanig verweven met de totale Israelische economie dat een scheiding eigenlijk volstrekt willekeurig en  nagenoeg ondoenlijk is. Daarom is er, zoals Naftaniel lijkt aan te geven (al is dat vast niet zijn bedoeling) maar één manier om met de nederzettingen af te rekenen en Israel tot de orde te roepen. Dat is de harde manier van een totale boycot van alle Israelische producten en diensten. Dat klinkt hard, maar zoals Naftaniel aangeeft: al het andere is niet meer dan symboolpolitiek. Een totale boycot is het enige dat in Israel indruk zou kunnen maken en het land op andere gedachten zou kunnen brengen. Ik ben er intussen -na lang aarzelen - vóór.

woensdag 13 maart 2013

Israelische troepen schieten Palestijn dood tijdens inval in kamp bij Hebron


De dode Mahmoud al-Teiti omringd door familie en vrienden. 

Israelische militairen hebben dinsdagavond opnieuw een Palestijn doodgeschoten op de Westoever. Ditmaal was het de 25-jarige Mahmoud Adel Faris al-Teiti uit het Fawwar vluchtelingenkamp bij Hebron. Al-Teiti was een student journalistiek en communicatie en activist ten gunste van de Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen. Hij werd in het hoofd getroffen en naar het Abu al-Hasan al-Qasim Ziekenhuis in Yatta gebracht waar de dood werd geconstateerd. Medici stelden vast dat hij was overleden als gevolg van een schotwond door een zogenoemde dumdum kogel, een kogel die na impact explodeert (een soort munitie die verboden is op grond van internationale wetten).
De Israelische krant Haaretz meldt dat Al-Treiti de achtste Palestijn op de Westoever was die werd doodgeschoten in de laatste vier maanden.
Het dodelijk schot werd gelost nadat Israelische militairen het Fawar-kamp hadden bestormd. Zij werden daarbij met stenen bekogeld, wat zij beantwoordden met traangas, rubber kogels en scherpe munitie. Daarbij werden twee andere jongeren ook door scherpe munitie getroffen. Mahmoud Shadafan kreeg een kogel in de maag en Rami al-Krunz werd getroffen in een voet. Zes anderen werden getroffen door rubberkogels.     

Een Israelische militaire woordvoerster zei dat de militairen het kamp hadden bestormd nadat zij op een weg in de buurt met molotov-cocktails waren bekogeld. Toen zij in het kamp met stenen werden bekogeld hadden zij voor hun leven gevreesd en op de aanvallers geschoten, volgens de woordvoerster. Zij bevestigde dat daarbij iemand was gedood.
Haartez voegt aan dit bericht de mededeling toe dat het aantal ´gewapende aanvallen´ door Palestijnen op de Wwestoever de laatste tijd met 70% is toegenomen. Het merendeel van deze gewapende aanvallen (100 in februari, 56 in januari) zou bestaan uit het gooien van molotov-cocktails (brandbommen). Bij deze aanvallen zouden één burger en een twee leden van de veiligheidstroepen gewond zijn geraakt. Die cijfers zijn afkomstig van de binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet. Dezelfde dienst meldt ook nog een aantal mislukte pogingen om met messen te steken, bommen te leggen of één geval van een poging iemand te overrijden. Het probleem met deze cijfers is natuurlijk dat elke context ontbreekt (werden de molotov-cocktails zomaar gegooid of nadat troepen een dorp of kamp waren binnengevallen?) en dat geen enkele melding werd gedaan van de wandaden van kolonisten en/of militairen jegens Palestijnen. De Shin Bet is nu eenmaal geen onpartijdige organisatie. Maar duidelijk is wel al een tijdje dat de onrust is toegenomen, onder meer als gevolg van de acties van (en voor) hongerstakende Palestijnse gevangenen.

dinsdag 12 maart 2013

World Bank: Palestinian economy is loosing its growth potential due to Israel's restrictions



(door tijdgebrek geen vertaling, volgt misschien later)
 A World Bank report published ahead of a forum of donors to the Palestinian Authority to be held in Brussels next week warns of the continued deterioration of the Palestinian economy, one “that will have lasting and costly implications for economic competitiveness and social cohesion.”
The report, titled “Fiscal Challenges and Long Term Economic Costs,” called on the international community to consider not only the immediate fiscal stress of the Palestinian Authority, but also the long-term decline, caused directly by Israeli-imposed economic restrictions and the prolonged system of closures.
Reiterating previous reports that stated the problems stemming from Israeli restrictions and the political stalemate, the report adds that “the growth potential of a small economy depends to a large extent on its capacity to compete in global markets − yet, since 1994, the Palestinian economy has been steadily losing this capacity. In particular, the manufacturing sector, one of the key drivers of export-led growth, has largely stagnated between 1994 and the present and its share of Gross Domestic Product ‏(GDP‏) has declined substantially.” 
 Since the late 1990s, the productivity of the agriculture sector has halved and the manufacturing sector has largely stagnated, the report found.
Exports dropped to 7 percent in 2011, one of the lowest rates in the world. Exports are concentrated in low value-added goods and services and mostly sold to Israel, according to the World Bank.
Water and transport infrastructure is deteriorating, damaging economic productivity, particularly in Gaza which has been under an Israeli blockade since 2007.
Meanwhile, "alarmingly high" levels of unemployment mean many Palestinians do not have the chance to develop on-the-job skills, the report notes. Increased employment in the public sector has provided short-term relief but is unsustainable and does not prepare workers for private sector roles.
"The worrisome implication of these phenomena is that the long term employability prospects for the Palestinian labor force are being eroded. In addition to the economic implications, protracted unemployment, especially among youth, tends to weaken social cohesion," the report says.
The gross domestic product growth for the first three quarters of 2012 in all of the Palestinian territories was 6.1 percent − down from an average of 11 percent in 2010 and 2011. In Gaza it was 7.7 percent, compared to 15 percent in each of the two previous years; in the West Bank 5.5 percent compared to 9 percent in each of the two previous years.Still these figures don't look too bad, but the World Bank mentions that most of the growth was based on an increase of public sector activity, which lead to a substantial improvement of health, education and social services, in comparison to the years of direct Israeli rule.

zondag 10 maart 2013

Elma Drayer zou zich diep moeten schamen

Er zijn twee dingen waar ik liever met een boogje omheen loop: ruzies tussen bloggers/columnisten en gezeur over antisemitisme. Maar ik heb het gevoel dat ik me er dit meer toch maar een keer mee moet bemoeien. Er spelen wat dingen tegelijk en daar worden sommige mensen de dupe van.
Het begon met die Turkse jongens die op de tv mochten zeggen dat het wel best was dat Hitler de Joden had afgeslacht en dat ze zich erop verheugden dat dit werk een keer zou worden afgemaakt. Natuurlijk sprong een aantal van de mensen waar dat je dat zonder meer van verwacht in de antisemitisme-alarm-modus. Ik bedoel natuurlijk het CIDI. De overheid reageert meestal nogal stereotiep op de alarmkreten van het CIDI, dus zullen we binnenkort wel meer weer een extra impuls voor het Holocaust-onderwijs en meer bussen naar Auchwitz kunnen verwachten.
Nu  is het natuurlijk ook even schrikken, dit soort uitspraken. Maar slechts een enkele enkeling durft het aan om een duiding te geven die in een iets andere richting gaat dan de voor de hand liggende conclusie dat we hier te maken hebben met atavistische van geslacht op geslacht overgeleverde vooroordelen jegens Joden.  . Zo iemand is Bart Voorzanger. Lees wat hij schrijft op de Republiek Allochtonië:
 De context die die jongens zelf schetsten maakte duidelijk wat ze bedoelden. Voor hen is ‘jood’ synoniem met Israël, en Israël is – niet geheel onbegrijpelijk – in de ogen van veel moslimjongeren dé grote boosdoener in het Midden-Oosten. ’t Is maar zeer de vraag of ze beseffen dat joden in Nederland, en elders buiten Israël, mensen zijn die níet naar Israël emigreerden, sommigen zelfs omdat ook zij hun bedenkingen bij het zionistische project hebben. Dikke kans dat ze die joden zien als immigranten: Israëli’s die naar Nederland kwamen om hun economische positie te verbeteren, zoals hun eigen ouders of grootouders uit Turkije kwamen omdat hier werk voor ze was.
’t Is verleidelijk deze jongens weg te plakken achter het etiketje ‘antisemitisme’, maar ’t is zeer de vraag of dat iets verheldert. Met gruwelsprookjes over babybloed in matzebeslag, de moord op een heiland of een internationale samenzwering die naar wereldheerschappij streeft, heeft hun ‘antisemitisme’ weinig te maken. En voor zover ze al geloven in een internationaal complot zitten ze de werkelijkheid redelijk dicht op de hielen: zonder westerse steun had Israël zijn schrikbewind niet lang volgehouden. De fout die ze maken is dat ze joden en Israëli’s over één kam scheren, en die fout maken ze omdat ze te weinig weten.  (voor Voorzangers hele stuk, klik hier).
Ik ben het het met Voorzangers kijk hierop voor 100% eens. Sommige lezers van dit blog weten dat ik nog wel eens in het Midden-Oosten kwam (en ook nog wel kom) en daar kom je dit soort meningen aan de lopende band tegen. Het hele Midden-Oosten praat nu eenmaal ook over Al-Yahud (de Joden) als ze Israel bedoelen - zo  is het spraakgebruik. Het kost meestal weinig moeite dit zogenaamde 'antisemitisme' te herleiden tot anti-Israelisme. En weliswaar moeten we natuurlijk ook tegen dit soort 'antisemitisme' stelling nemen, maar helaas is het zo dat het in stelling brengen van nog meer bussen naar Auschwitz en nog meer verhalen over de Holocaust hier niet zullen helpen. En wel om de eenvoudige reden dat het dan lijkt alsof we het Holocaust verhaal inzetten om de gedragingen van Israel goed te praten. Het enige dat helpt in dit geval, is afstand nemen van de 'CIDI-aanpak' en uitleggen dat er verschillende soorten Joden zijn, Israeli's en anderen - om het maar even eenvoudig te houden.
Helaas, zijn we nog lang niet zo ver. Het is een taboe om dit onderscheid aan te brengen. Israel met aanhang (waaronder dus het CIDI) werpen alles in de strijd om het maken van het onderscheid Israel/Joden te voorkomen. Daar wordt de Holocaust wel degelijk gebruikt om minder prettige handelingen van Israel toe te dekken.Als het aan hen ligt, zullen we, of we willen of niet, moeten blijven geloven dat de 'Joodse staat Israel' spreekt en handelt uit naam van alle Joden. 

Maar intussen hebben die Turkse jongetje met hun prijzende woorden over Hitler dus wel weer van alles op gang gebracht. Bij voorbeeld een column van Elma Drayer in Trouw. Ik ben geen bewonderaar van haar, onder meer door de wijze waarop ze in haar pro-Israelisme enkele malen klakkeloos leugens van anderen oppikte, zoals bij de Kristallnachtherdenking of demonstraties tegen het Israelische optreden in Gaza. En ook ditmaal denderde ze weer met veel geweld door de open deur van het antisemitisme-alarm, zonder ook maar een spoortje van een kritische noot. Anti-semitisme alarm scoort nu eenmaal altijd goed in de media, zeker in de christelijke zoals Trouw.
Maar helaas bleef het daar niet bij. Een week later opende Drayer ook nog eens het vuur op het duo Peter Breedveld - Hassnae Bouazza. Die hadden op Breedvelds site 'Frontaal Naakt' en op Twitter veel lelijke dingen gezegd over Laurence Blik, een dame die ook blogt, en wel onder de naam 'Loor schrijft'. Ik wil het hier allemaal niet al te ingewikkeld maken. Blik staat volop achter Israel. Ze coquetteert ook erg met haar joodse afkomst. Een en ander impliceert dat ze ook vaak en veel lelijke dingen meldt over mensen die kritiek hebben op Israel en daarbij gaat ze blijkbaar ver. Ik ken haar niet, lees ook nauwelijks wat ze schrijft, omdat het derde rangs pro-Israel weetjes zijn en vaak onware weetjes. Maar Breedveld en Bouazza kennen haar  blijkbaar wel. Ze hebben haar leren kennen als een intrigante - terecht of ten onrechte, daar kan ik niet over oordelen, maar lees wat Breedveld erover schrijft - en ze hebben de nodige lelijke dingen over haar geschreven.
Voor wie Breedveld en Bouazza volgt is dat geen nieuws. Ze nemen wel vaker geen  blad voor de mond, hun toon is soms aan de ordinaire kant, en misschien hadden ze in sommige gevallen beter hun mond kunnen houden. Maar hen te grazen nemen en van antisemitisme beschuldigen - zoals Drayer in haar column volgend op die over de Turkse jongens deed, is werkelijk ver beneden elk journalistiek peil. Het slaat totaal nergens op om een aantal uit hun verband gerukte en door mevrouw Blik aan elkaar geregen opmerkingen daarbij als bewijsmateriaal te gebruiken. Het is een vorm van karaktermoord waar noch Breedveld, noch Hassnae zich goed tegen kunnen verdedigen al proberen ze beiden dat wel te doen.
Intussen zijn ze natuurlijk in de verste verte geen antisemiet. Ik ken Breedveld van zijn stukjes, die ik graag lees en die juist heel kritisch zijn over elke vorm van discriminatie. En Hassnae ken ik persoonlijk. Voor haar integriteit op dit punt (en veel andere) steek in mijn hand in het vuur. Ik vind dat Drayer zich werkelijk op een ongelofelijke manier heeft vergaloppeerd en zich schandalig heeft gedragen. (Hetzelfde geldt voor een lullig stukje waarin ene Bart Schut op de Joop nog wat natrapt, maar aan die firguur maakt ik verder geen woorden vuil).
Ik vind het volstrekt weerzinwekkend dat dit soort dingen gebeuren. Het zou verdorie nu eindelijk eens tot de gemiddelde Nederlandse kaaskop moeten doordringen dat dit gedrein over hedendaags antisemitisme gaat over de vorige oorlog en dat al het geroep erover langzamerhand in 99 van de 100 gevallen alleen als functie heeft om kritische tegenstanders (en vooral critici van Israel) de mond te snoeren. Laten we ons liever bezighouden met  hedendaags racisme. Dat wordt op veel plaatsen van de wereld nog steeds volop gepraktiseerd.

PS. Ik word erop gewezen dat ik in Drayers eerste column over antisemitisme nog wat over het hoofd heb gezien. Drayer heeft ook de site Krapuul (waar ik n.b. zelf nogal eens te gast ben) aangevallen, omdat Krapuul-auteur J. v.d Heuvel kritisch had geschreven over het feit dat minister Asscher doorgaat met plannen van het vorige kabinet om van mensen van allochtone herkomst het land van herkomst te registreren. Vd Heuvel vond dat in de lijn liggen van de Neurenberger rassenwetten. 
Vervolgens betichtte Drayer Krapuul van antisemitisme, omdat .... omdat Asscher joods is. Dat is de wereld op zijn kop zetten. Om te beginnen heeft Asscher wel een Joodse vader, maar beschouwt hij zichzelf helemaal niet als Joods. Drayer maakte hem Joods om vervolgens Krapuul van antisemitisme (racisme) te kunnen betichten. En dat terwijl Krapuul juist het racisme van Asschers voornemens aan de kaak stelde. Hoe kan je de zaken verdraaien. Dit is dus nog iets waar Drayer zich diep over zou moeten schamen.

Israelische leger gooit roet in het eten bij een demonstratief Palestijns huwelijk


 De bruid...

Een groep Palestijnen heeft zaterdag geprobeerd een huwelijksceremonie te houden bij een checkpoint op de afscheiding tussen Israel en het Palestijnse gebied. Het huwelijk betrof een bruid uit Nazareth in Israel en een bruidegom van de Westoever, uit Abu Dis. Twee bussen vertrokken, de ene vanuit de Isarelische plaats Jaffa, de andere vanuit Ramallah met de bedoeling elkaar te ontmoeten bij het checkpoint Hizmeh, ten noorden van Jeruzalem.
De bruiloft - een nep bruiloft - was georganiseerd door de groepering 'Love in the Time of Apartheid'. Het doel ervan was een bepaling in de wet op het Israelische staatsburgerschap aan de kaak te stellen, die is aangenomen in 2003 en verleden jaar nog eens door het Israelische hooggerechtshof werd bekrachtigd. In deze bepaling wordt het Palestijnen in Israel onmogelijk gemaakt samen te leven met een echtgeno(o)t(e) vanuit de Palestijnse gebieden of afkomstig uit één van de omringende Arabische landen. Ook familiehereniging van families die zowel aan de ene kant van de 'groene lijn' wonen als aan de andere, wordt erdoor verhinderd.

..de bruidegom...

Het feest werd echter versjteerd door het Israelische leger, dat als altijd paraat was om bedreigingen van de Joodse staat af te wenden. De bus die van de Westoever kwam werd nog voor het checkpoint tegengehouden en ook de bruid, in witte jurk en met kefiyeh, werd gestopt voordat ze de bruidegom kon ontmoeten. De soldaten riepen door luidsprekers dat het om een illegale demonstratie ging en kregen van de demonstranten te horen dat het geen demonstratie maar een huwelijk betrof.
 De ceremonie paste in een reeks van nieuwe, wat ludiekere acties van Palestijnen om te protesteren tegen discriminerende bepalingen, of de roof van land voor de nederzettingen. Eerder werden een aantal malen tentenkampen (tijdelijke Palestijnse dorpen) opgezet. Een van de deelnemers aan het protest van zaterdag was de Palestijnse parlementariër Mustafa Barghouti.

..en het leger. (Middelste foto Oren Ziv/Activestills.org, andere twee van Facebook)

vrijdag 8 maart 2013

Botsingen bij begrafenis in Abud op de Westoever en olijfbomen vernield bij Nablus

 
De begrafenis van Mohammed Asfour in Aboud (Foto Anne Paq/Activestills.org)

Ongeveer 5000 mensen hebben vrijdag in het dorpje Abud bij Ramallah de begrafenis bijgewoond van Mohammed Asfour. Asfour (22) overleed donderdag als gevolg van een schotwond aan het hoofd door een rubberkogel die hij twee weken geleden opliep tijdens een demonstratie voor de hongerstakende gevangenen in Israelische gevangenissen. Na de begrafenis braken botsingen uit met militairen die traangas en rubberkogels op de menigte afvuurden. Er vielen enkele gewonden.


Eveneens vrijdag werden zo'n 120 olijfbomen van het dorpje As Sawiya bij Nablus vernield door kolonisten van de nederzetting Rechalim, zo meldde Ghassan Daghlas die voor de Palestijnse Autoriteit de activiteiten van de kolonisten volgt, aan het persbureau Ma'an. De bomen waren eigendom van Muhammad Jazi en Hamdi Jazi. Muhammead Jazi vertelde dat het de tweede keer in de laatste twee jaar was dat de kolonisten zijn bomen hadden vernield. De kolonisten lieten ook Hebreeuwse leuzen achter in het dorp. 
Eerder deze week wqeerden oook zo'n 100 olijfbommen van het drop Nahhalin bij Bethlehem door kolonisten vernield, zo meldden plaatselijke autoriteiten aan Ma'an TV.

Nederland wil producten uit Israelische nederzettingen apart gaan etiketteren

Wijn uit Hebron (assortiment Christenen voor Israel)
De Israelische krant Haaretz meldde dat deze week een richtlijn is uitgestuurd naar winkelbedrijven in Nederland, waarin erop wordt gewezen dat voor bepaalde zaken (etenswaren, dranken) etikettering waarin de herkomst wordt vermeld verplicht is, en dat het verboden is misleidende informatie aan te brengen. Producten uit de Israelische nederzettingen mogen dus niet meer worden geëtiketteerd als afkomstig uit Israel, want de nederzettingen liggen niet in Israel, maar in bezet gebied. Ze zijn illegaal en worden door Nederland beschouwd als een belangrijk obstakel bij het bereiken van een vredesregeling.
 Ook andere producten dan voedingswaren mogen trouwens - als hun herkomst wordt vermeld, wat in dat geval niet verplicht is - niet worden aangeprezen als afkomstig uit Israel als ze in werkelijkheid in nederzettingen zijn vervaardigd.
De tekst waarin ;één en ander werd uitgespeld was niet direct vindbaar, maar gedienstige handen plukten het volgende van internet (n.b. een cache van het ministerie van Economische Zaken): 
Voor o.a. vers fruit en groente, wijn, honing, olijfolie, vis, rundvlees, pluimvee, eieren is een vermelding van de herkomst op het etiket verplicht. Deze etikettering mag niet misleidend zijn (Richtlijn etikettering van levensmiddelen 2000/13/EG en het Warenwetbesluit Etikettering Levensmiddelen). Voor andere producten geldt (vooralsnog) geen verplichting tot herkomstetikettering. Als deze producten vrijwillig worden voorzien van een herkomstaanduiding op het etiket, mag deze informatie eveneens niet misleidend zijn (Richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken, Richtlijn etikettering van levensmiddelen 2000/13/EG en het Warenwetbesluit Etikettering Levensmiddelen). De Golan Hoogte, de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever worden onder internationaal recht aangemerkt als door Israël bezet gebied. Producten van oorsprong uit nederzettingen in deze gebieden mogen niet de oorsprongsaanduiding “Israël” dragen, bijv. product uit / geproduceerd in /made in Israël. (vet van mij AbuP).

Het is een beetje een rare gang van zaken rond dit bericht.Waarom komt Haaretz hiermee als eerste? En waarom is er verder nergens iets te vinden? Ik zag Haaretz vanmorgen vroeg, had weinig tijd en kon zo snel werkelijk nergens een bevestiging vinden. Waarom is er trouwens ook nu nog geen persbericht en is er op de site van het ministerie van Economische Zaken ook nu (vrijdag om 17.00 uur 's middags) nog steeds niets te vinden? We wisten wel dat minister Timmermans werkte aan een regel die deze labeling gebood, en ook dat dit in overeenstemming is met afspraken die de EU-Buitenlandse Raad (de raad van ministers van Buitenlandse Zaken van de EU) in december maakte. Maar is dit dan wel werkelijk nieuw? Ook Timmermans zelf zei, door de NOS ondervraagd, eigenlijk niets meer dan wat al bekend was. En daarom weten we dus nog steeds niet wanneer deze richtlijn ingaat, in hoeverre het strafbaar wordt om wijn als in het plaatje hierboven in de winkel van Christenen voor Israel aan te prijzen als afkomstig uit Israel. (De hele winkel van Christenen voor Israel  staat vol met vrijwel niets anders dan producten uit de nederzettingen die als Israelisch worden aangeduid, maar dat terzijde).
Ook de Israelische woede over het Nederlandse besluit, waarvan een site als Nu.nl gewag maakt, lijkt dus nog wat aan de vroege kant. Nog daargelaten dat het domweg schandalig is dat Israelische ministers, of mensen van het CIDI, verontwaardigd doen over het feit dat het in Nederland straks verplicht is aan te geven of producten legaal uit Israel komen of niet. De nederzettingen zijn gebouwd op andermans land. En op gestolen land iets produceren is in feite net zo laakbaar en strafbaar als het stelen van producten van andermans akker of boomgaard. In feite zouden de producten uit de nederzettingen gewoon verboden moeten worden. Israelische ministers, of CIDI-werknemers, die zich boos maken, dienen we erop te wijzen dat zij het zijn die de normen en wetten aan naar hun hand willen zetten en niet wij.

Israel valt voor de vierde keer het Shifa-ziekenhuis aan

Het Shifa-complex brandt (foto van X)  Israelische troepen zijn maandagnacht opnieuw het Shifa-ziekenhuis in Gaza-stad binnengevallen. Tanks...